Το Τραπεζικό Σύστημα (απλά και κατανοητά)

18χρονος gamer από τη Μαλαισία μεγαλομέτοχος της Alpha Bank μετά την ανακεφαλαιοποίηση

Πάνω από το 14% των μετοχών της Alpha Bank κατέχει μετά την ολοκλήρωση της ανακεφαλαιοποίησης, 18χρονος Μαλαισιανός gamer, κάτοικος Κουάλα Λουμπούρ, όπως ανακοίνωσε επισήμως σήμερα η τράπεζα.

Ο 18χρονος Καρτίκα Μελούρ κέρδισε το πακέτο μετοχών σε διαδικτυακό παιχνίδι ρουλέτας την προηγούμενη Δευτέρα που οι γονείς του έλειπαν από το σπίτι και είχε τον υπολογιστή μόνο για τον εαυτό του. Συνηθισμένος να έχει ανοιχτές πολλές παρτίδες ρουλέτας ταυτόχρονα, δεν έδινε πολλή σημασία στο παιχνίδι και έπαιζε σχεδόν μηχανικά, κάποια στιγμή όμως με έναν περίπλοκο συνδυασμό εξω-χρηματιστηριακών συναλλαγών, αυτόματων προσαρμογών των τιμών και reverse split βρέθηκε να κατέχει το 14,6% της Alpha Bank.

«Μου είχαν μείνει περίπου 100 ρινγκίτ (σ.σ. λίγο πάνω από 22 ευρώ) από αυτά που μου είχαν αφήσει οι γονείς μου για το Σαββατοκύριακο και αφού σκέφθηκα για λίγο να παραγγείλω πίτσα, τελικά έφαγα κάτι που είχε στο ψυγείο και έκατσα στο ίντερνετ. Ομολογώ ότι δεν κατάλαβα ακριβώς τι έγινε και τι πάτησα, αλλά ξαφνικά διαπίστωσα ότι κατέχω σημαντικό ποσοστό μιας ελληνικής τράπεζας» ανέφερε ο Καρτίκα στο Bloomberg.

Ερωτώμενος σχετικά με τις μελλοντικές του κινήσεις μιας και πλέον διαθέτει μεγαλύτερο ποσοστό της Alpha Bank απ' ότι το ελληνικό Δημόσιο, το οποίο έχει διατηρήσει περίπου το 11% μέσω του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, ο 18χρονος Μελούρ δήλωσε αναποφάσιστος, πρόσθεσε όμως ότι «δεν προτίθεται να διακόψει τις σπουδές του στη Δίοικηση Επιχειρήσεων».

(έγραψε πάλι το κουλούρι και όχι μακριά από τη πραγματικότητα!)

Δίλλημα

Χρηματιστήριο απο τα Lidl

 -Κυρ Γιώργη, ένα πακέτο τσιγάρα.

-Ορίστε, να πάρε και εκατό μετοχές Άλφα γιατί δεν έχω ρέστα από πεντάευρω

Τις επόμενες μέρες θα αγοράσω 2-3 εκατομμύρια μετοχές της Πειραιώς.

Έαπασα τον κουμπαρά του εγγονού μου και πήρα 38 ευρώ.

Μπερδεύτηκα και αντί να μπω στο φούρνο μπήκα στο χρηματιστήριο δίπλα,έδωσα σε έναν τύπο 2€ για τυρόπιτα και τώρα είμαι μεγαλομέτοχος στη Eurobank

Να παω διακοπές ή να αγοράσω όλες τις μετοχές τις Eurobank?

Αυτό που λείπει στην Ελλάδα είναι ένας ισλανδικός λαός. Ο λαός που δεν φοβήθηκε.Έκλεισε την πόρτα στα μούτρα των τραπεζών, των δανειστών και τώρα της Ε.Ε

Αναδημοσίευση από την Ομάδα "Τοίχος"

Ο υπουργός Εξωτερικών της Ισλανδίας, Γκούναρ Σβέισον,  ανακοίνωσε χθες ότι η χώρα του αποσύρει την υποψηφιότητά της για ένταξή της ως μέλος-κράτος της Ε.Ε ρίχνοντας ηχηρό χαστούκι σε όσους θέλησαν μέσα από την καταστροφή του 2008 να κάνουν την Ισλανδία αποικία χρέους. 

Η κρίση ήταν πάντα παιχνίδι της Ε.Ε και του ΔΝΤ

Το χρέος της Ισλανδίας το 2008 είχε φθάσει στο 900% του ΑΕΠ της χώρας.  Ήταν η πρώτη χώρα που η κατάρρευση της αμερικανικής Lehman Brothers είχε ως αποτέλεσμα την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματός της (το ίδιο συνέβη σε Ισπανία, Κύπρο και Ιρλανδία που όμως αποφάσισαν υπέρ της εθνικής τους καταστροφής).

Εκείνη την εποχή είχε σπεύσει η Ε.Ε και το ΔΝΤ προσφέροντας απλόχερα δάνεια για να ξεχρεώσει ο λαός τα οικονομικά παιχνίδια των τραπεζών που έπαιζαν με τα οικονομο-πολιτικά λόμπι. Την ίδια περίοδο, το 2009,  η Ε.Ε προτρέπει την Ισλανδία να κάνει αίτηση για ένταξη ως μέλος-κράτος για να "σωθεί". Όμως τα πράγματα έγιναν όπως ήθελε ο λαός.

Το 2008 οι Τράπεζες πετούσαν έξω από τα σπίτια τους  Ισλανδούς με την βοήθεια της αστυνομίας

Το 2010 ο πρώτος  πρωθυπουργός που παρέλαβε μετά από εκλογές την διακυβέρνηση από τον Γκέιρ Χάαργκε (τσιράκι των τραπεζών, της Ε.Ε και του ΔΝΤ),  παρά τις απειλές ΔΝΤ και Ε.Ε να πάρει δάνειο για να ξεχρεώσει το πιστωτικό σύστημα που κατέρρευσε, προτίμησε να κάνει δημοψήφισμα. Το 93% των πολιτών αποφάσισε να μην πληρώσει τα χρέη των τραπεζών που είχαν φορτωθεί στο Κράτος μετά την εθνικοποίησή τους.

Η κυβέρνηση μετά τις πιέσεις των πολιτών το 2010 ξεκινά δικαστική έρευνα για όσους ευθύνονται για την κρίση μέσα στην χώρα. Αρχίζουν οι συλλήψεις υψηλών προσώπων και μεγαλοστελεχών τραπεζών. Η Interpol εκδίδει διαταγή αφού όλοι οι εμπλεκόμενοι τραπεζίτες είχαν εγκαταλείψει την χώρα.

Ο λαός έγραψε το νέο Σύνταγμα

Το 2011 ο λαός αποφασίζει να πάρει την ευθύνη για να βγει η χώρα από την πτώχευση, την πείνα και την ανέχεια. Εκλέγεται σώμα από πολίτες που έχουν την ευθύνη να συγγράψουν το νέο Σύνταγμα της χώρας. 522 πολίτες δήλωσαν συμμετοχή να πάρουν την ευθύνη και την τιμή να συμμετέχουν σε αυτό το πρώτο άκρως δημοκρατικό άλμα. Εκλέχτηκαν 25 πολίτες χωρίς καμία κομματική εξάρτηση και το "Σώμα" ξεκίνησε τις εργασίες αναγέννησης του Ισλανδικού κράτους.

Το Φεβρουάριο του 2011 (ενώ η ελληνική βουλή ψήφιζε Μνημόνια) το Σώμα Πολιτών της Ισλανδίας παρουσιάζει την πρώτη magna carta λαμβάνοντας υπόψιν τις αποφάσεις όλων των γενικών συνελεύσεων πολιτών που πραγματοποιούνται σε όλη την χώρα για το πως να ανασυντάξουν τις δυνάμεις της η χώρα.

Άλλη κυβέρνηση, ίδια γραμμή

Στις εκλογές του 2013 αλλάζει η κυβέρνηση και από την σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση που έσωσε την χώρα από μόνιμη κατάσταση οικονομικής κατοχής, την σκυτάλη παίρνει το κεντροδεξιό κόμμα που όμως η γραμμή πολιτικής για την ανασύσταση της οικονομίας μένει η ίδια και μάλιστα είναι πιο σκληρή από την προηγούμενη. Κλείνει την πόρτα στα μούτρα της Ε.Ε τηρώντας τις προεκλογικές εξαγγελίες και συνεχίζει τις δίκες των υπευθύνων τραπεζιτών έξι χρόνια μετά την σχεδιασμένη οικονομική κρίση. 

Τον Νοέμβριο του 2014 η ισλανδική δικαιοσύνη στέλνει στην φυλακή να συναντήσει τους πέντε συναδέλφους του, που ήδη είχαν καταδικαστεί ( όλων των τραπεζών που έπαιξαν το παιχνίδι της "οικονομικής κρίσης"), ακόμα έναν τραπεζίτη.Ο διευθύνων σύμβουλος της Landbanski είναι στο κελί με την κατηγορία για χειραγώγηση της αγοράς η οποία έφερε τις καταστρεπτικές συνέπειες στην εθνική οικονομία.

Ισλανδία-Ελλάδα:1000-0

Πολλοί είναι αυτοί που θέλουν να μην συγκρίνουν την Ελλάδα με την Ισλανδία λέγοντας ότι ο πληθυσμός της δεύτερης είναι μικρός και ότι δεν έχει άλλο πόρο εκτός από την αλιεία. Αυτό όμως είναι ένα επιχείρημα που δείχνει τι θα μπορούσε να κάνουν οι Έλληνες για την οικονομία και την ανεξαρτησία τους. Εφόσον, ως χώρα, έχει τόσο πλούτο που αν τον είχε η Ισλανδία θα ήταν αυτή την στιγμή στην κορυφή των ισχυρών κρατών του κόσμου.

Σύμφωνα με τις τελευταίες εκθέσεις των οίκων αξιολόγησης (που πριν 4 χρόνια έκαναν τα πάντα για να πιέσουν με υποβαθμίσεις την Ισλανδία αναγκάζοντάς την να χρεωθεί από Ε.Ε και ΔΝΤ) η Ισλανδία κατάφερε να τρέχει με 3% ανάπτυξη και με ανεργία μόλις 6%.

Όμως οι Ισλανδοί έκαναν ακόμη ένα θαύμα. Ενώ σε όλες τις χώρες που είναι σε οικονομική κρίση τα ποσοστά αυτοκτονιών ανεβαίνουν κατακόρυφα, στην Ισλανδία από το 2007 έως το 2010 τα ποσοστά δεν ανέβηκαν. Μπορεί η υγεία των πολιτών λόγω πίεσης των τραπεζών και κατασχετηρίων να εξασθένισε, αλλά δεν το έβαλαν ποτέ κάτω. Στην Ελλάδα τα στοιχεία είναι ακριβώς τα αντίθετα κι αυτό γιατί οι Έλληνες έχασαν την αυτοεκτίμησή τους, καταβλήθηκαν από τον καθοδηγούμενο από πολιτικούς φόβο πως χωρίς επόπτες, χωρίς δανειστές και ευρώ δεν έχουν καμία ελπίδα να σηκώσουν κεφάλι.

http://www.stontoixo.com/2015/03/blog-post_62.html

Οφσόρ και μαυρα, νόμιμα και ηθικά

απλά μαθήματα οι-κονομίας απο το ιστολόγιο Cogito ergo sum

Μέσω οφσόρ, νόμιμα και ηθικά

"Καλά ρε συ, εμείς δεν μπορούμε να φτιάξουμε μια οφσόρ να κονομήσουμε;", διατύπωσε την απορία του ο φίλος, μεταξύ σοβαρού και αστείου. Δεν χρειάστηκε πολύς κόπος για να του εξηγήσω ότι με τις οφσόρ δυο πράγματα μπορείς να κάνεις. Πρώτον, να ξεπλύνεις μαύρο χρήμα και, δεύτερον, να αβγατίσεις το χρήμα που διαθέτεις. Και στις δυο περιπτώσεις, δηλαδή, προαπαιτούμενο είναι να έχεις χρήμα. Πώς δουλεύει, όμως, η μηχανή με τις οφσόρ; Με πολλούς τρόπους:

(α) Θες να αγοράσεις ένα ακίνητο; Κάνε το αλλά -προς θεού!- μη το πάρεις κατ' ευθείαν στο όνομά σου! Σκέψου τι κερατιάτικα θα πληρώσεις αν δεν καλύπτεις το τεκμήριο αγοράς (δηλαδή, αν το χρήμα που διαθέτεις είναι μαύρο) και τι φόρους θα πληρώσουν τα παιδιά σου είτε τους το κάνεις γονική παροχή είτε απλώς το κληρονομήσουν. Στήσε μια οφσόρ σε κάποιο εξωτικό νησάκι και κάνε την αγορά στο όνομά της. Ξέρεις, οι οφσόρ δεν έχουν τεκμήρια και πόθεν έσχες. Κι όταν έρθει η ώρα να μεταβιβάσεις το ακίνητο στα παιδιά σου, το μόνο που έχεις να κάνεις (και, μάλιστα, αφορολόγητα) είναι να τους μοιράσεις τις μετοχές τής οφσόρ. Απλά πράγματα.

(β) Ας πούμε τώρα ότι έχεις μαύρο χρήμα αλλά δεν θες να το κάνεις ακίνητα. Πολύ ωραία. Αγόρασε εσύ ένα ακίνητο μέσω μιας οφσόρ και βάλε το υποθήκη σε μια ελληνική τράπεζα για να πάρει η οφσόρ σου δάνειο. Τα λεφτά τού δανείου είναι καθαρά και, συνεπώς, μπορείς να τα κάνεις ό,τι θέλεις. Αν, μάλιστα, έχεις υπερτιμολογήσει το ακίνητο κατά την αγορά ή το ακίνητο υποτιμηθεί στην πορεία του, δεν υπάρχει κανένας λόγος να ξεπληρώσεις το δάνειο. Απλώς, φόρτωσε την σαβούρα στην τράπεζα κι εσύ κράτα τα λεφτά.

(γ) Είσαι, να πούμε, τραπεζίτης και σε στριμώχνουν να κάνεις αύξηση κεφαλαίου. Κανένα πρόβλημα. Στήσε μια οφσόρ, πάρε δάνειο από έναν άλλο τραπεζίτη και χρησιμοποίησε τα λεφτά για να αγοράσει η οφσόρ τις καινούργιες μετοχές που βγάζει η τράπεζά σου. Παράλληλα, ο άλλος τραπεζίτης κάνει το ίδιο κόλπο με ίδια ποσά, αυξάνοντας κι εκείνος τα κεφάλαια της τράπεζάς του. Έτσι, έχουμε αύξηση κεφαλαίων σε δυο τράπεζες δίχως να κουνηθεί δεκαράκι τσακιστό. Bonus: οι φρέσκιες μετοχές μένουν στις τσέπες των δυο τραπεζιτών.

(δ) Είσαι έμπορος ή βιομήχανος και βαρέθηκες να πληρώνεις φόρους στο ελληνικό κράτος; Μη σκας. Στήσε μια οφσόρ σε κάποιον φορολογικό παράδεισο και φέρνε μέσω αυτής τα εμπορεύματα ή τις πρώτες ύλες σου, φροντίζοντας να κάνεις την σχετική υπερτιμολόγηση. Θες ένα παράδειγμα; Αν φέρεις από την Κίνα ένα τάμπλετ κόστους 20 ευρώ και το πουλήσεις εδώ προς 100 ευρώ, θα φορολογηθείς για κέρδος 80 ευρώ. Αν το αγοράσει η οφσόρ που λέγαμε και σου το πουλήσει για 95 ευρώ, θα φορολογηθείς στην Ελλάδα για ένα ταλληράκι και στον φορολογικό παράδεισο για τα υπόλοιπα 75 ευρώ.

(ε) Έχεις μαύρο χρήμα και θες να το βγάλεις στο εξωτερικό; Μη κάνεις την μαλακία που κάνανε όσοι πιάστηκαν με τις βαλίτσες στα χέρια. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να έρθεις σε επαφή με κάποιον που θέλει να φέρει χρήμα στην Ελλάδα και να κάνετε ανταλλαγή. Κι αν ρωτάς ποιος θα ήθελε να φέρει χρήμα στην Ελλάδα, σου απαντώ: σκέψου την Ζήμενς. Ξέρεις πόσο χρήμα χρειάστηκε η Ζήμενς για να μοιράσει τις μίζες της; Γιατί να το κουβαλάει από την Γερμανία; Δώσε της τα δικό σου κι εκείνη θα σου κάνει ισόποση κατάθεση στην Ελβετία ή στα Καϋμάν μέσω κάποιας από τις δεκάδες οφσόρ που διαθέτει.

(στ) Ας πούμε τώρα ότι είσαι εσύ αυτός που θέλει να δώσει μίζα και φοβάσαι μη σε πιάσουν. Έλα καλέ! Φτιάξε μια οφσόρ εταιρεία συμβούλων και ανάθεσέ της μια έρευνα για την αγορά ψυγείων πάγου στην Γροιλανδία έναντι υψηλής αμοιβής, ίσης με την μίζα που θες να δώσεις. Η εταιρεία θα σου κόψει τιμολόγιο (δηλαδή, θα γλιτώσεις και τα λεφτά τής μίζας από την εφορία!) και θα δώσει εκείνη τα φράγκα στον δωροδοκούμενο. Ποιός θα την ελέγξει; Η εφορία τού Βανουάτου;

Αφού είχες την υπομονή να διαβάσεις αγόγγυστα ως εδώ, θα σου δώσω και μια συμβουλή ως δώρο. Είσαι δημόσιος λειτουργός και θες να πάρεις την μίζα που σου έχουν τάξει αλλά φοβάσαι μήπως σου την έχουν στημένη και σε τσιμπήσουν; Ξέχνα το παλιομοδίτικο φακελλάκι, που μπορεί να περιέχει σημαδεμένα χαρτονομίσματα ή μπορεί να σε βιντεοσκοπούν την ώρα που το παίρνεις. Σήμερα η μόδα λέγεται cash-card! Δες πώς πάει το κόλπο: αυτός που θέλει να σου δώσει την μίζα, βάζει τα λεφτά σε κάποιον λογαριασμό και βγάζει την σχετική cash-card, την οποία σου παραδίδει ή σου ταχυδρομεί μαζί με το pin. Τώρα μπορείς να πας όποτε επιθυμείς σε όποιο ΑΤΜ θες όποιας τράπεζας γουστάρεις και να κάνεις ανάληψη με μηδενικό κίνδυνο. Μη ξεχνάς: ο λογαριασμός δεν είναι στο όνομά σου, οπότε μέχρι να κάνεις ανάληψη δεν έχεις δωροδοκηθεί! Κι αν αυτός που σε χαρτζηλήκωσε είναι ξύπνιος, ο λογαριασμός δεν είναι ούτε στο δικό του όνομα αλλά στο όνομα κάποιας οφσόρ.

Αν έχεις ακόμη κάποιες αναστολές, σε διαβεβαιώνω ότι όλες οι προαναφεθείσες διαδικασίες είναι 100% νόμιμες, άρα και ηθικές. Μην είσαι κορόιδο! Άλλωστε, οι οφσόρ αποτελούν την κορωνίδα των συμφωνιών τού Μάαστριχτ και της Λισαβόνας, οι οποίες έχουν θεοποιήσει την ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων. Ξέρεις εσύ να μου πεις κάποιον αποτελεσματικώτερο τρόπο για να κυκλοφορεί το χρήμα δίχως εμπόδια και δίχως έλεγχο;

 Είναι μαύρα; Ξέπλυνέ τα εύκολα!

Φαίνεται ότι το χτεσινό σημείωμα άνοιξε την όρεξη σε μερικούς και τώρα θέλουν να μάθουν

περισσότερα. Βέβαια, η γνώση δεν είναι κατακριτέα αλλά στην περίπτωσή μας θα μείνουμε σε καθαρά θεωρητικό επίπεδο αφού, όπως τόνισα χτες, για να έχει νόημα το να φτιάξεις μια οφσόρ πρέπει να διαθέτεις χρήμα. Πολύ χρήμα. Το οποίο, φυσικά, εμείς δεν διαθέτουμε. Τέλος πάντων, ας συνεχίσω.

Σίγουρα έχετε αναρωτηθεί επανειλημμένα για το πόσο διεφθαρμένες πρέπει να είναι οι διωκτικές αρχές ώστε να μη μπορούν να συλλάβουν έστω έναν μεγαλολαθρέμπορο ή έναν μεγαλέμπορο ναρκωτικών. Σας πληροφορώ, λοιπόν, ότι κανένας τέτοιος μεγαλοπαράνομος δεν σκοτίστηκε για το πόσο διεφθαρμένοι είναι αυτοί που τον κυνηγούν. Έχει άλλον τρόπο να κάνει την δουλειά του, πολύ ασφαλέστερο.

Ας πούμε, λοιπόν, ότι θέλουμε να μεταφέρουμε ναρκωτικά από την Κολομβία στην Ελλάδα. Κατ' αρχάς, στήνουμε μια οφσόρ, πρώτη δουλειά τής οποίας είναι να αγοράσει ένα πλοίο-χρέπι, με το οποίο θα γίνει η μεταφορά. Αμέσως μετά, φτιάχνουμε ένα συμβολαιογραφικό έγγραφο πώλησης της οφσόρ σε κάποιον ανύπαρκτο πακιστανό. Ο συμβολαιογράφος πιστοποιεί ότι "σήμερα την τάδε του μηνός, εμφανίστηκε ενώπιόν μου ο Αλή Μπουνταλά Μαχμούτ, μόνιμος κάτοικος Ισλαμαμπάντ, ο οποίος αφού μου επέδειξε την ταυτότητά του, αγόρασε την εταιρεία Παφ-Πουφ Λίμιτεδ κλπ". Αν όλα πάνε καλά, απλώς σκίζουμε το μαϊμού συμβόλαιο. Αν η φάση στραβώσει, αφήνουμε τις διωκτικές αρχές να ψάχνουν τον Αλή Μαχμούτ κάπου στο Πακιστάν. Θα μου πείτε ότι έτσι χάσαμε και πλοίο και φορτίο αλλά θα σας αντιτείνω ότι χέστηκε η Φατμέ στο Γενή-Τζαμί. Σιγά τα λάχανα! Ένα φορτίο στα τρία να περνάει, κερδισμένοι είμαστε.

Πάμε παρακάτω. Όπως γνωρίζουν οι τζογαδόροι, το χοντρό παιχνίδι γίνεται με συνδυασμούς. Και στην περίπτωσή μας, συνδυασμός σημαίνει να φτιάξουμε μια οφσόρ και μια ΜΚΟ. Αυτός ο απλός συνδυασμός μάς επιτρέπει να καθαρίσουμε όσο χρήμα θέλουμε. Πώς; Απλούστατον: η οφσόρ συγκινείται από τους σκοπούς τής ΜΚΟ και της κάνει μια χοντρή δωρεά για την ευόδωσή τους. Έτσι, το μαύρο χρήμα βρίσκεται τώρα καθαρισμένο στα συρτάρια τής ΜΚΟ. Από δω και πέρα έχουμε πολλούς και απλούς τρόπους να το φάμε: μαϊμού τιμολόγια από υπηρεσίες που πρόσφερε στην ΜΚΟ μια άλλη οφσόρ, παχυλές αμοιβές στα μέλη τού διοικητικού συμβουλίου τής ΜΚΟ (δηλαδή, σε μας!) κλπ. Μην ανησυχείτε και δεν πρόκειται να μας ψάξει κανένας εφ' όσον η ΜΚΟ μας δεν παίρνει επιδοτήσεις από το δημόσιο ή από ευρωπαϊκά ταμεία.

Άλλος τρόπος για να ξεπλύνουμε βρόμικο χρήμα είναι μέσω χρηματιστηρίου. Μόνο που σ' αυτή την περίπτωση, επειδή η λειτουργία των χρηματιστηρίων ελέγχεται αυστηρά για χειραγώγηση μετοχών, πρέπει να έχουμε υπομονή και να φτιάξουμε καμμιά εικοσαριά οφσόρ (ανάλογα, βέβαια, με τα ποσά που θέλουμε να ξεπλύνουμε). Στην συνέχεια, αγοράζουμε όποια πεθαμένη μετοχή βρεθεί μπροστά μας και, μετά από λίγο καιρό, τις πουλάμε στις οφσόρ μας με πάνω τιμή. Τα "κέρδη" μας είναι πλέον πεντακάθαρα. Μάλιστα δε, η εν λόγω "επιχείρηση" μπορεί να αποφέρει και έξτρα μπόνους, αφού οι επαναλαμβανόμενες αγοραπωλησίες ενδέχεται να γίνουν κράχτης για κάποιους, οι οποίοι θα "τσιμπήσουν", δίνοντάς μας την δυνατότητα να ξεφορτωθούμε τελείως την σαβούρα που είχαμε αγοράσει.

Παρένθεση. Αν η παραπάνω παράγραφος σας έκανε να σκεφτείτε ότι κάπως έτσι δημιουργούνται οι διάφορες χρηματιστηριακές φούσκες, οφείλω να σας συγχαρώ για την διορατικότητά σας! Κλείνει η παρένθεση.

Συνεχίζουμε. Πολλές φορές έρχεται το ίδιο το κράτος να μας βοηθήσει στο ξέπλυμά μας! Αν αυτό σας εκπλήσσει, σας προκαλώ να σκεφτείτε πόσες φορές η πολιτεία έχει νομοθετήσει υπέρ του επαναπατρισμού κεφαλαίων έναντι ενός πολύ χαμηλού φόρου και δίχως κανέναν έλεγχο. Εκείνον τον περιώνυμο Πρόδρομο Μαυρίδη, από το σκάνδαλο της Ζήμενς, τον θυμάστε; Από την μια ήταν κατηγορούμενος για το σκάνδαλο κι από την άλλη εκμεταλλεύθηκε τον σχετικό νόμο που ψηφίστηκε τότε και επαναπάτρισε τα φράγκα του, νομιμοποιώντας τα με επιβάρυνση 5%. Το ερώτημα που μένει αναπάντητο είναι απλό: οι οφσόρ εκμεταλλεύονται τις εκάστοτε ρυθμίσεις ή οι ρυθμίσεις γίνονται για να βολευτούν οι οφσόρ;

Και τώρα που φτάσαμε στο τέλος, θα κλείσω με μια συμβουλή, όπως έκανα και χτες. Κάθε τόσο ακούω και διαβάζω για ηλίθιους που τους τσίμπησαν οι διωκτικές αρχές επειδή βρέθηκαν στους λογαριασμούς τους ποσά που δικαιολογούνταν από τα εισοδήματά τους. Επίσης, συναντώ συχνά κάποιους που έχουν υψηλά τεκμήρια αλλά δεν μπορούν να τα δικαιολογήσουν επειδή τα εισοδήματά τους είναι "μαύρα". Κοροϊδάρες! Λοιπόν, για να τελειώνουμε, προσέξτε:

Αν θέλετε να δικαιολογήσετε τίποτε μικροποσά, ας πούμε εκατό-διακόσια ψωροχιλιάρικα, δεν χρειάζεται να μπλέξετε με οφσόρ. Απλώς, βάλτε στην τσέπη μια πενηντάρα, πηγαίνετε μέχρι το καζίνο της Πάρνηθας και κάντε τα μάρκες. Κατόπιν, βγείτε μια βόλτα, χαζέψτε στα τραπέζια, φάτε και κάτι, πιείτε κι ένα ποτό και μετά από κανα πεντάωρο πηγαίνετε στο ταμείο, εξαργυρώστε τις μάρκες και πάρτε μια βεβαίωση ότι αυτά τα πενήντα χιλιάρικα αποτελούν κέρδη από νόμιμο τζόγο. Την επόμενη εβδομάδα πεταχτείτε μέχρι το Λουτράκι για τον ίδιο λόγο και τον παραπάνω μήνα κάντε μια βόλτα κι από την Πάτρα. Έχουμε κι εμείς ωραίο καζίνο, στο Ρίο.

πηγή Α, Β

Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα

Ο πρόεδρος ήταν ανένδοτος. Θα του τα έκοβαν τα πόδια οι Ρώσοι, αν τολμούσε να υπογράψει. Ο σακάτης με τα χέρια σφιγμένα πάνω στους τροχούς του αναπηρικού του καροτσιού, ούρλιαζε κατάρες στα γερμανικά και πετάγονταν σάλια από το σουφρωμένο στόμα του. Τα πόδια του προέδρου έτρεμαν, έψαξε στην τσέπη του παντελονιού για το βαμβακερό του μαντήλι. Ακούμπησε το μαντήλι στο ιδρωμένο του μέτωπο κι έσφιξε τα δόντια: Δε θα υπογράψω, ψέλλισε στα Αγγλικά. Η ξερακιανή Γαλλίδα σηκώθηκε ρίχνοντας του μια ματιά γεμάτη εκνευρισμό και κατευθύνθηκε προς το διπλανό δωμάτιο, κλείνοντας αθόρυβα πίσω της τη βαριά δρύινη πόρτα. Στο δωμάτιο, τώρα τη σιωπή τη διέκοπτε μόνο το λαχάνιασμα του σακάτη πάνω στο καρότσι. Η Γαλλίδα γύρισε με έναν λεπτό πανόδετο φάκελο από αυτούς που χρησιμοποιούσαν οι μυστικές υπηρεσίες της χώρας της. Τον πρότεινε με ένα ειρωνικό, ίσως, νεύμα στον πρόεδρο. Εκείνος πήρε τον φάκελο σιωπηλός, με την αμήχανη περιέργεια αποτυπωμένη στο πρόσωπό του. Δεν του χρειάστηκαν περισσότερα από πέντε λεπτά για να καταλάβει ότι τον κρατούσαν γερά. Χαμήλωσε το κεφάλι, δίνοντας το φάκελο πίσω στη Γαλλίδα που, όπως πρόδιδε και το αμυδρό χαμόγελο που μαλάκωνε το σκληρό της πρόσωπο, δεν έκρυβε την ικανοποίηση της. Όλα εντάξει.

Ο πρόεδρος σκεφτόταν με τρόμο τώρα τον Γιούρι. Του είχε εγγυηθεί προσωπικά, ούτε τρεις εβδομάδες δεν είχαν περάσει από τότε, ότι δε χρειαζόταν να ανησυχεί για τίποτα. Οι καταθέσεις του ήταν εξασφαλισμένες στο νησί. Ο Γιούρι δεν αστειευόταν. Πίσω, στα μέσα της δεκαετίας του ογδόντα, ο Γιούρι είχε δώσει σκληρές μάχες στους δρόμους της Μόσχας για τον έλεγχο των ολυμπιακών εγκαταστάσεων στο Ισμαήλοβο. Είχε κερδίσει όλες τις μάχες και δέκα χρόνια μετά, διεύθυνε προσωπικά τις επιχειρήσεις του με προκάλυμμα και αρχηγείο το ιδιόκτητο καζίνο του στη λεωφόρο Κουτούζοφσκι. Φρόντιζε κι ήταν πάντα συνεπής με τις ημερομηνίες παράδοσης των χαρτοκιβωτίων με τα κολλαριστά εκατοδόλαρα στο γραφείο του Αρχηγού. Όταν άλλαξαν τα πράγματα, ο Γιούρι γρήγορα κατάλαβε ότι το κλίμα γινόταν βαρύ, ρευστοποίησε τα πάντα και έριξε μαύρη πέτρα πίσω του. Πήγε να βρει την Ίρα στο ηλιόλουστο νησί. Εκεί του είχε πει ότι θα τον περίμενε πάντα, στωικά ερωτευμένη, πιστή Πηνελόπη. Οι παλιοί του σύντροφοι, τον είχαν αφήσει στην ησυχία του να συνεχίσει τις βρωμοδουλειές του off-shore. Μετά από τόσα χρόνια, κανείς δεν τολμούσε πια να τα βάλει με τον Γιούρι, ούτε θεός ούτε δαίμονας, ήταν γνωστό αυτό στη μικρή πιάτσα του νησιού. 

Έπρεπε να βρει έναν τρόπο να ξεφύγει από τον κλοιό: μπροστά ο φάκελος με τις αποδείξεις που θα τον κατέστρεφαν για πάντα, πίσω ο Γιούρι. Έπρεπε να συνεννοηθεί και με τους άλλους. Όλοι τους είχαν πάρε-δώσε με τον Γιούρι, όλοι του είχαν δώσει την υπόσχεσή τους ότι ο Γιούρι δε χρειαζόταν να ανησυχεί για τίποτα. Όλοι φοβόντουσαν τον Γιούρι. Στο κάτω-κάτω της γραφής, όλοι είχαν επίγνωση μέχρι που μπορούσε να φτάσει ο Γιούρι. Χρειαζόταν ένας αντιπερισπασμός. Ίσως ένα πατριωτικό «όχι» , όταν θα έφτανε το νομοσχέδιο στη βουλή των Αντιπροσώπων, να τους έδινε την ευκαιρία να κρατήσουν τις τράπεζες κλειστές για λίγες μέρες. Οι άνθρωποι τους, πίσω από τις κλειστές πόρτες των τραπεζών τους θα μετέφεραν τα κεφάλαια του Γιούρι στο Λίχτενσταϊν ή όπου αλλού στο διάβολο ήθελε εκείνος. Στο μυαλό του άρχισε να σχηματίζεται σε αδρές γραμμές το σενάριο. Οι υπόλοιποι είχαν μαζευτεί στην άλλη άκρη του δωματίου και συζητούσαν χαμηλόφωνα, υπαγορεύοντας στον γραμματέα το προσχέδιο του δελτίου Τύπου. Έβγαλε το κινητό του τηλέφωνο και άρχισε να σχηματίζει τον αριθμό του κεντρικού του τραπεζίτη. Στο κάτω-κάτω της γραφής το σύστημα εποπτείας των τραπεζών δεν ήταν τυχαία γεμάτο τρύπες, σκέφτηκε, κοιτώντας αφηρημένα στο σκοτάδι, πίσω από τα θολωμένα από την πάχνη της κρύας νύχτας τζάμια...

http://my-pillow-book.blogspot.gr/2013/03/blog-post_26.html

Η “κυριαρχία” των Τραπεζών !!

«Έχω δυο μεγάλους εχθρούς. Το στρατό των Νοτίων μπροστά μου και το στρατό τωντραπεζιτών πίσω μου. Από τους δυο αυτούς εχθρούς, ο χειρότερος είναι ο πίσω μου.»

Δήλωση του Αβραάμ Λίνκολ, όταν κατά τη διάρκεια του Εμφύλιου, οι τραπεζίτες που δάνειζαν το κράτος με 24% τόκο, προσπάθησαν να τον αναγκάσουν να τους δίνει τόκο36%. (!!)

Τι έκανε ο Λίνκολ ; Απλά ενεργοποίησε το δικαίωμα που έχει κάθε κράτος, να εκδίδει χρήμα. Έτσι ο Λίνκολ θαρραλέα άρχισε να τυπώνει δολάρια για τη χρηματοδότηση του πολέμου, σώζοντας τη χώρα του από τις μελλοντικές πληρωμές των υπέρογκων τόκων προς τις τράπεζες.

Και όλοι γνωρίζουμε τι απέγινε ο Λίνκολν λίγο καιρό μετά. ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ !! Μετά τη δολοφονία του Προέδρου Λίνκολ το 1865, ΚΑΝΕΝΑΣ άλλος πρόεδρος των ΗΠΑ, δεν τόλμησε να αρνηθεί να δανειστεί η χώρα από τους τραπεζίτες και να μη τους πληρώνει τόκο.

Ή για να ακριβολογούμε, ΕΝΑΣ ΑΚΟΜΗ Πρόεδρος των ΗΠΑ τόλμησε, 100 χρόνια μετά τον Λίνκολ να το ξανακάνει, δηλαδή να μη δανειστεί η χώρα από τις τράπεζες, αλλά να εκδώσει χρήμα χωρίς τόκο και ο οποίος και αυτός είχε την ίδια κατάληξη με τον Λίνκολ. ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ και αυτός λίγο καιρό μετά την απόφασή του. Ήταν ο Τζον Κένεντι.

Αλλά για να καταλάβουμε πώς ακριβώς οι μεγαλοτραπεζίτες καταδυναστεύουν τις χώρες και τις οικονομίες, πρέπει να επισημάνουμε τα παρακάτω απίστευτα, αλλά απόλυτα αληθινά πράγματα.

Ενώ το Σύνταγμα των ΗΠΑ, δίνει το δικαίωμα στο Κογκρέσο να εκδίδει χρήμα, η Αμερικανική Κυβέρνηση έχει μεταφέρει το δικαίωμα της έκδοσης του χρήματος και μάλιστα με επιτόκιο στο «Federal Reserve», το οποίο δεν είναι κρατικό αλλά ένα ΟΡΓΑΝΟ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ που είναι και οι μέτοχοί του. Έτσι λοιπόν, το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ, τυπώνει στα πιεστήριά του το χρήμα που χρειάζεται η χώρα. Αμέσως μετά, το δίνει στο «Federal Reserve», δηλαδή στους ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ, το οποίο Federal Reserve το δανείζει πίσω στο Αμερικανικό κράτος με τόκο (!!!)

Μόνο ο τόκος που πληρώνουν ετησίως οι ΗΠΑ στις τράπεζες του Federal Reserve, για το Αμερικανικό χρέος, φθάνει το χρόνο τα 400 δισεκατομμύρια δολάρια !!!

Δηλαδή, πληρώνουν οι Αμερικανοί φορολογούμενοι, 400 δισεκατομμύρια δολάρια τόκο στους τραπεζίτες, για χρήματα που έχει τυπώσει το Αμερικανικό κράτος και τα έχει δώσει δωρεάν στους τραπεζίτες (και οι οποίοι, τους τα δανείζουν πίσω, με τόκο)(!!)

Βλέποντας ο Πρόεδρος Κένεντι αυτήν την εξόφθαλμη αδικία για τον Αμερικανικό λαό, αποφασίζει το 1963 με το νόμο Νο:11110, να πάρει πίσω τις εξουσίες του «Federal Reserve» και να τυπώσει και διανείμει χρήμα, το ίδιο το κράτος ΠΑΡΑΚΑΜΠΤΟΝΤΑΣ τους τραπεζίτες.

Τύπωσε δισεκατομμύρια δολάρια, για τα οποία το Αμερικανικό Δημόσιο δεν πλήρωνε κανένα τόκο στο Federal Reserve. Μάλιστα τα χαρτονομίσματα του Κένεντι, έγραφαν επάνω UNITED STATES NOTE, αντί του FEDERAL RESERVE NOTE που γράφεται πάντα. Αυτά τα UNITED STATES NOTE χαρτονομίσματα, αποτέλεσαν θανάσιμη απειλή για το Federal Reserve System και τους τραπεζίτες, αφού τους αφαιρούσαν δισεκατομμύρια δολάρια τόκους.

Πέντε (5) μήνες μετά το τύπωμα των άτοκων δολαρίων ο Πρόεδρος Κένεντι δολοφονήθηκε.

Μετά την δολοφονία του Κένεντι, κανένας άλλος Πρόεδρος των ΗΠΑ δεν τόλμησε να κάνει χρήση του νόμου Κένεντι, παρ’ ότι ο νόμος αυτός ΙΣΧΥΕΙ μέχρι σήμερα.(!!) Δηλαδή με το νόμο του Κένεντι, θα μπορούσαν οι ΗΠΑ τα περίπου 3 τρισεκατομμύρια δολάρια, που τύπωσαν τα τελευταία 4 χρόνια, να τα τύπωναν και να τα χρησιμοποιούσαν χωρίς καθόλου τόκο. Αντίθετα όμως τα τύπωσαν, τα έδωσαν στο Federal Reserve (δηλαδή στους τραπεζίτες), για να τα δανειστούν στη συνέχεια με τόκο (!!!!)

Και για όσους είναι ακόμα δύσπιστοι, ας θυμηθούμε τι έλεγε ένας άλλος μεγάλος Αμερικανός Πρόεδρος, ο Τόμας Τζέφερσον (από τους δημιουργούς του Αμερικανικού θαύματος – του τότε, του αληθινού):

«Εάν ποτέ στο μέλλον, ο Αμερικανικός λαός επιτρέψει στους τραπεζίτες να ελέγξουν την έκδοση του χρήματος, οι χρηματοδοτικοί οργανισμοί που θα γιγαντωθούν, πρώτα με πληθωρισμό και μετά με ύφεση, θα στερήσουν από τους ανθρώπους την ιδιοκτησία τους, έως ότου τα παιδιά τους ξυπνήσουν άστεγα, στη γη που οι πατεράδες τους κατέκτησαν».

Και για την ιστορία: Οι δολοφόνοι και του Λίνκολ (John Wilkes Booth) και του Κένεντι (Lee Harvey Oswald), δολοφονήθηκαν και οι δυο ΠΡΙΝ προλάβουν να δικαστούν.

«Την πρώτη φορά είναι τυχαίο, τη δεύτερη φορά είναι σύμπτωση, την τρίτη, εχθρική ενέργεια.»

Ian Flemming, 1908-1964, Βρετανός συγγραφέας

ΚΩΣΤΑΣ ΒΟΥΛΓΑΡΑΚΗΣ

πηγή:http://olympia.gr/