Το πρώτο ατύχημα στην Ελλάδα

Το πρώτο καταγεγραμμένο αυτοκινητιστικό ατύχημα στην Ελλάδα έγινε την Κυριακή 4 Μαρτίου του 1907, στις 11.30 το πρωί, στην Λεωφόρο Συγγρού, στο ύψος του κτιρίου της ζυθοποιίας ΦΙΞ.
Υπαίτιος του δυστυχήματος ήταν ο τότε υπουργός και βουλευτής Φθιώτιδας, Νίκος Σιμόπουλος, που ακολουθούσε το αυτοκίνητο του πρίγκιπα Andrew (παππούς του σημερινού πρίγκιπα της Ουαλίας, Καρόλου). Τα δύο οχήματα κατευθύνονταν προς το Παλαιό Φάληρο και είχαν περίπου 30 μέτρα απόσταση μεταξύ τους.
Στο ύψος του εργοστασίου ΦΙΞ, ο υπουργός επιτάχυνε και προσπέρασε το αυτοκίνητο του πρίγκιπα, το οποίο και παρέσυρε. Δυστυχώς, μαζί πήρε και την Ευφροσύνη Βαμβακά, μία 25χρονη γυναίκα και μητέρα δύο ανήλικων παιδιών. Η άτυχη γυναίκα πρώτα χτυπήθηκε από το αυτοκίνητο του υπουργού και στην συνέχεια από εκείνο του πρίγκιπα, παρόλο που ο οδηγός του προσπάθησε να μειώσει ταχύτητα.
Το περιστατικό αυτό, την εποχή εκείνη, είχε προκαλέσει πολλές αντιδράσεις στην Αθήνα. Σε σημείο, μάλιστα, που ορισμένοι υποστήριζαν ότι την νεαρή κοπέλα είχε σκοτώσει ο πρίγκιπας και ότι ο Σιμόπουλος είχε απλά αναλάβει την ευθύνη, ώστε να προστατευτεί η εξοχότητά του.
Την επόμενη μέρα, ο Διοικητής της Αστυνομίας κάλεσε στο γραφείο του όλους τους ιδιοκτήτες και οδηγούς αυτοκινήτων της Αθήνας και τους έκανε αυστηρές συστάσεις. Θα έπρεπε να προσέχουν περισσότερο τον τρόπο που οδηγούν και την ταχύτητα που αναπτύσσουν.
Οι οδηγοί συνολικά ήταν 7! Ακόμα και οι εφημερίδες της εποχής έδωσαν τη δέουσα προσοχή στο θέμα. Παντού κυριαρχούσε το εξής σχόλιο:
"Επτά αυτοκίνητα κυκλοφορούν και θρηνούμε θύματα ... Φανταστείτε τι θα συνέβαινε αν γίνονταν εβδομήντα! .... ".

Mία διδακτική ιστορία: Η ιταλική κατοχή, το λάδι και το καμπαναριό

Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και συγκεκριμένα κατά την Ιταλική κατοχή, σε κάποιο νησί του Ιονίου η ομάδα κατοχής των Ιταλών είχε επιτάξει το Δημαρχείο, που βρισκόταν στην κεντρική πλατεία του νησιού και το είχε μετατρέψει σε αρχηγείο της. 
Ο επικεφαλής της ομάδας κατοχής, Ιταλός αξιωματικός είχε θρονιαστεί στο γραφείο του δημάρχου και από το παράθυρό του απολάμβανε τη θέα προς την πλατεία του νησιού. 
Στο κέντρο της πλατείας υπήρχε μια όμορφη εκκλησία και δίπλα ακριβώς ένα πανύψηλο καμπαναριό με ένα περίτεχνο ρολόι στη μέση. Μάταια περίμενε ο Ιταλός αξιωματικός να το ακούσει να χτυπάει γιατί το ρολόι αυτό είχε εδώ και καιρό σταματήσει  λόγω βλάβης...

Ο Ιταλός αισθάνθηκε χρέος του να αποκαταστήσει τη βλάβη και έτσι φρόντισε και έμαθε από το δήμαρχο του νησιού ότι το ρολόι είχε σταματήσει γιατί δεν υπήρχε λάδι για να λαδώσουν τα γρανάζια του. Τότε ο αξιωματικός χωρίς δεύτερη σκέψη πρόσφερε στον δήμαρχο έναν τενεκέ 12 λίτρων , παρθένο ιταλικό ελαιόλαδο, έτσι ώστε να λαδωθούν τα γρανάζια και να δει και πάλι το ρολόι να δουλεύει και πάλι, και να ακούσει την καμπάνα να χτυπάει ρυθμικά την ώρα.
Ο δήμαρχος πήρε το λάδι και το ίδιο βράδυ κάλεσε στο σπίτι του τον ταμία του δημοτικού συμβουλίου και του έδωσε μία νταμιτζάνα με 6 λίτρα παρθένο ιταλικό ελαιόλαδο, λέγοντας του ότι ο Ιταλός αξιωματικός ενδιαφέρετε να δει το ρολόι να δουλεύει και πάλι και πως θα έπρεπε γρήγορα να φτάσει το λάδι στα χέρια του συντηρητή του ρολογιού. 

Την άλλη μέρα το πρωί ο ταμίας πήγε στην κεντρική εκκλησία του νησιού να βρει τον παπά. Στα χέρια του κρατούσε ένα μπουκάλι με 3 λίτρα παρθένο ιταλικό ελαιόλαδο. Είπε στον παπά πως ως υπεύθυνος της εκκλησίας, άρα και του ρολογιού, ήταν δική του υπόθεση να φροντίσει ώστε το λάδι να φτάσει στα χέρια του συντηρητή του ρολογιού, με σκοπό να λαδωθούν τα γρανάζια του και να αρχίσει και πάλι να δουλεύει, όπως δηλαδή  επιθυμούσε να γίνει ο Ιταλός αξιωματικός.
Ο παπάς πήρε το λάδι και το ίδιο μεσημέρι φώναξε τον νεωκόρο στο γραφείο του. Του εξήγησε την επιθυμία του Ιταλού αξιωματικού  να δει το ρολόι να δουλεύει και του είπε πως γι’ αυτό το λόγο προσφέρει 1 λίτρο παρθένο ιταλικό ελαιόλαδο. Τον παρακάλεσε αν θα μπορούσε να πάει το λάδι αυτό στον συντηρητή του ρολογιού και να του πει να πιάσει αμέσως δουλειά και να αρχίσει να λαδώνει το ρολόι. 

Ο νεωκόρος έφυγε αμέσως για να εκτελέσει την εντολή του παπά. Μετά από λίγη ώρα χτυπούσε την πόρτα του συντηρητή του ρολογιού και αφού του εξιστόρησε τα όσα είχαν συμβεί  του έδωσε ένα μπουκαλάκι με 200 γραμμάρια παρθένο ιταλικό ελαιόλαδο και του ζήτησε να ξεκινήσει το συντομότερο δυνατό να λαδώνει το ρολόι για να μην δυσαρεστηθεί ο Ιταλός αξιωματικός.

Ο συντηρητής του ρολογιού, όταν έμεινε μόνος, κοίταξε με δέος το πολύτιμο περιεχόμενο του μικρού μπουκαλιού. Σκέφτηκε πόσο νόστιμες θα έκανε τις λαχανίδες που επί μήνες έτρωγε αυτός και η οικογένειά του. Πόσο καλό θα έκανε στο παιδιά του λίγο λάδι που τους έχει ξεραθεί ο οισοφάγος από την μπομπότα! Την ίδια όμως στιγμή σκέφτηκε με τρόμο την αντίδραση του Ιταλού αξιωματικού αν δεν έκανε αυτό που τον είχε προστάξει μέσω  του νεωκόρου, μιας και τους υπόλοιπους κρίκους αυτής της αλυσίδας τους αγνοούσε! 

Το ίδιο απόγευμα το ρολόι χτύπησε και πάλι μετά από πολύ καιρό, έξι φορές. Στην αρχή οι νησιώτες νόμισαν πως κάποιος είχε πεθάνει και σταυροκοπήθηκαν λέγοντας «ζωή σε λόγου μας». Αργότερα όμως, έμαθαν από τον παπά της εκκλησίας που τους μάζεψε για τον εσπερινό ότι ο καλός Ιταλός αξιωματικός είχε προσφέρει παρθένο ιταλικό ελαιόλαδο για να βάλει σε λειτουργία το ρολόι τους και πως γι' αυτό και μόνο θα έπρεπε να αισθάνονται μεγάλη ευγνωμοσύνη που ο Κύριος, αν και περνάνε δύσκολες στιγμές στη μέση ενός φριχτού πολέμου τους έστειλε αυτόν τον μεγαλόψυχο Ιταλό.

Φυσικά το ρολόι στην κεντρική πλατεία του νησιού σταμάτησε να δουλεύει μετά από μία εβδομάδα και ο Ιταλός αξιωματικός έστησε στον τοίχο του καμπαναριού τον Έλληνα συντηρητή και τον εκτέλεσε ένα πρωί, παρουσία του δημάρχου, του ταμία, του παπά του νεωκόρου και των υπολοίπων κατοίκων του νησιού για παραδειγματισμό!!!!!!!  

Σας θυμίζει κάτι η ιστορία αυτή; Μα φυσικά, ο δήμαρχος, ο ταμίας, ο παπάς, ο νεωκόρος είναι εκείνοι από τους οποίους χάθηκαν τα χρήματα, όλα αυτά τα χρόνια. Και συνεχίζουμε να στερούμε το "λάδι" από τα γρανάζια της μηχανής. Δυστυχώς και σήμερα είμαστε "υπό κατοχή" και το θύμα, ο συντηρητής του ρολογιού...είμαστε εμείς!!!!

Πηγή
Πηγή

Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα

Ο πρόεδρος ήταν ανένδοτος. Θα του τα έκοβαν τα πόδια οι Ρώσοι, αν τολμούσε να υπογράψει. Ο σακάτης με τα χέρια σφιγμένα πάνω στους τροχούς του αναπηρικού του καροτσιού, ούρλιαζε κατάρες στα γερμανικά και πετάγονταν σάλια από το σουφρωμένο στόμα του. Τα πόδια του προέδρου έτρεμαν, έψαξε στην τσέπη του παντελονιού για το βαμβακερό του μαντήλι. Ακούμπησε το μαντήλι στο ιδρωμένο του μέτωπο κι έσφιξε τα δόντια: Δε θα υπογράψω, ψέλλισε στα Αγγλικά. Η ξερακιανή Γαλλίδα σηκώθηκε ρίχνοντας του μια ματιά γεμάτη εκνευρισμό και κατευθύνθηκε προς το διπλανό δωμάτιο, κλείνοντας αθόρυβα πίσω της τη βαριά δρύινη πόρτα. Στο δωμάτιο, τώρα τη σιωπή τη διέκοπτε μόνο το λαχάνιασμα του σακάτη πάνω στο καρότσι. Η Γαλλίδα γύρισε με έναν λεπτό πανόδετο φάκελο από αυτούς που χρησιμοποιούσαν οι μυστικές υπηρεσίες της χώρας της. Τον πρότεινε με ένα ειρωνικό, ίσως, νεύμα στον πρόεδρο. Εκείνος πήρε τον φάκελο σιωπηλός, με την αμήχανη περιέργεια αποτυπωμένη στο πρόσωπό του. Δεν του χρειάστηκαν περισσότερα από πέντε λεπτά για να καταλάβει ότι τον κρατούσαν γερά. Χαμήλωσε το κεφάλι, δίνοντας το φάκελο πίσω στη Γαλλίδα που, όπως πρόδιδε και το αμυδρό χαμόγελο που μαλάκωνε το σκληρό της πρόσωπο, δεν έκρυβε την ικανοποίηση της. Όλα εντάξει.

Ο πρόεδρος σκεφτόταν με τρόμο τώρα τον Γιούρι. Του είχε εγγυηθεί προσωπικά, ούτε τρεις εβδομάδες δεν είχαν περάσει από τότε, ότι δε χρειαζόταν να ανησυχεί για τίποτα. Οι καταθέσεις του ήταν εξασφαλισμένες στο νησί. Ο Γιούρι δεν αστειευόταν. Πίσω, στα μέσα της δεκαετίας του ογδόντα, ο Γιούρι είχε δώσει σκληρές μάχες στους δρόμους της Μόσχας για τον έλεγχο των ολυμπιακών εγκαταστάσεων στο Ισμαήλοβο. Είχε κερδίσει όλες τις μάχες και δέκα χρόνια μετά, διεύθυνε προσωπικά τις επιχειρήσεις του με προκάλυμμα και αρχηγείο το ιδιόκτητο καζίνο του στη λεωφόρο Κουτούζοφσκι. Φρόντιζε κι ήταν πάντα συνεπής με τις ημερομηνίες παράδοσης των χαρτοκιβωτίων με τα κολλαριστά εκατοδόλαρα στο γραφείο του Αρχηγού. Όταν άλλαξαν τα πράγματα, ο Γιούρι γρήγορα κατάλαβε ότι το κλίμα γινόταν βαρύ, ρευστοποίησε τα πάντα και έριξε μαύρη πέτρα πίσω του. Πήγε να βρει την Ίρα στο ηλιόλουστο νησί. Εκεί του είχε πει ότι θα τον περίμενε πάντα, στωικά ερωτευμένη, πιστή Πηνελόπη. Οι παλιοί του σύντροφοι, τον είχαν αφήσει στην ησυχία του να συνεχίσει τις βρωμοδουλειές του off-shore. Μετά από τόσα χρόνια, κανείς δεν τολμούσε πια να τα βάλει με τον Γιούρι, ούτε θεός ούτε δαίμονας, ήταν γνωστό αυτό στη μικρή πιάτσα του νησιού. 

Έπρεπε να βρει έναν τρόπο να ξεφύγει από τον κλοιό: μπροστά ο φάκελος με τις αποδείξεις που θα τον κατέστρεφαν για πάντα, πίσω ο Γιούρι. Έπρεπε να συνεννοηθεί και με τους άλλους. Όλοι τους είχαν πάρε-δώσε με τον Γιούρι, όλοι του είχαν δώσει την υπόσχεσή τους ότι ο Γιούρι δε χρειαζόταν να ανησυχεί για τίποτα. Όλοι φοβόντουσαν τον Γιούρι. Στο κάτω-κάτω της γραφής, όλοι είχαν επίγνωση μέχρι που μπορούσε να φτάσει ο Γιούρι. Χρειαζόταν ένας αντιπερισπασμός. Ίσως ένα πατριωτικό «όχι» , όταν θα έφτανε το νομοσχέδιο στη βουλή των Αντιπροσώπων, να τους έδινε την ευκαιρία να κρατήσουν τις τράπεζες κλειστές για λίγες μέρες. Οι άνθρωποι τους, πίσω από τις κλειστές πόρτες των τραπεζών τους θα μετέφεραν τα κεφάλαια του Γιούρι στο Λίχτενσταϊν ή όπου αλλού στο διάβολο ήθελε εκείνος. Στο μυαλό του άρχισε να σχηματίζεται σε αδρές γραμμές το σενάριο. Οι υπόλοιποι είχαν μαζευτεί στην άλλη άκρη του δωματίου και συζητούσαν χαμηλόφωνα, υπαγορεύοντας στον γραμματέα το προσχέδιο του δελτίου Τύπου. Έβγαλε το κινητό του τηλέφωνο και άρχισε να σχηματίζει τον αριθμό του κεντρικού του τραπεζίτη. Στο κάτω-κάτω της γραφής το σύστημα εποπτείας των τραπεζών δεν ήταν τυχαία γεμάτο τρύπες, σκέφτηκε, κοιτώντας αφηρημένα στο σκοτάδι, πίσω από τα θολωμένα από την πάχνη της κρύας νύχτας τζάμια...

http://my-pillow-book.blogspot.gr/2013/03/blog-post_26.html

Μια μέρα του Γιάννη του Δενίσοβιτς…

Ο Γιάννης άρχισε την ημέρα του νωρίς βάζοντας το ξυπνητήρι του (MADE IN SWITCHERLAND) για τις 6 το πρωί…
Σηκώθηκε από το κρεβάτι του (MADE IN SWEDEN)

Έφτιαξε τον καφέ του (PRODUCED IN BRASIL)
Ξυρίστηκε με την ηλεκτρική του μηχανή (MADE IN GERMANY)
Έβαλε αποσμητικό (MADE IN BELGIUM)
Φόρεσε το πουκάμισό του (MADE IN TURKEY),
Τα jeans με φίρμα (MADE IN SRI LANKA)
Κάλτσες (MADE IN EGUPT)
Παπούτσια (MADE IN ITALY)
Έφτιαξε τα αυγά του στην καινούργια ηλεκτρική κουζίνα (MADE IN KOREA)
ΕΦΑΓΕ ΛΙΓΟ ΤΥΡΙ GOODA ΟΛΛΑΝΔΙΑΣ KAI ΜULNER ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΛΟΥΚΑΝΙΚΟ ΦΡΑΚΦΟΥΡΤΗΣ, ΚΑΙ ΤΟΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ, ΜΕΤΑ ΔΥΟ ΜΗΛΑ ΧΙΛΗΣ, ΕΝΑ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ
Έριξε μία ματιά στο laptop του (MADE IN JAPAN)
Ήλεγξε τα emails του κοιτάζοντας συγχρόνως το ρολόι του (MADE IN TAIWAN).
Μετά κλείδωσε την πόρτα (MADE IN CANADA),
Ενεργοποίησε το συναγερμό (MADE IN USA)
Μπήκε στο αυτοκίνητό του (MADE IN SPAIN)
το γέμισε με βενζίνη (από SAUDI ARABIA)
και συνέχισε το ψάξιμο για μια καλή δουλειά στην ΕΛΛΑΔΑ.

Στο τέλος μιάς ακόμα άκαρπης και αποκαρδιωτικής προσπάθειας για εύρεση εργασίας, και αφού εκτύπωσε μερικά ακόμα αντίγραφα συστατικών επιστολών σε εκτυπωτή (made in MALAYSIA), ο Γιάννης αποφάσισε να ξεκουραστεί λίγο.
Έβαλε τις παντούφλες του (MADE IN BRAZIL),
Άνοιξε μια μπύρα (MADE IN ENGLAND)
Έφαγε μια μπριζόλα (PRODUCED IN BULGARIA)
Και άνοιξε την τηλεόραση (MADE IN INDONESIA).

Καθώς παρακολουθούσε τα ΤΟΥΡΚΙΚΑ σίριαλ προσπαθούσε να σκεφτεί τί φταίει και δεν μπορεί να βρει μιά δουλειά στην ΕΛΛΑΔΑ…

Αγνώστου “πατρός” κυκλοφορεί στο διαδίκτυο….

πηγή

Χρονικό παράδοξο. Μια καταπληκτική ιστορία

 Ένα παράδοξο που παρουσιάστηκε από τον Robert Heinlein στο κλασσικό μυθιστορημά του "All You Zombies."

Μια φορά κι’ ένα καιρό, ένα νεογέννητο κοριτσάκι εγκαταταλείφθηκε «μυστηριωδώς» σ’ ένα ορφανοτροφείο του Cleveland το 1945. Η "Jane" μεγάλωνε με την απορία για το ποιοί ήταν οι γονείς της να την βασανίζει. Έτσι γρήγορα όμως που μεγαλώνουν τα κοριτσάκια, δεν άργησε να έρθει η μέρα να ερωτευθεί ένα περιπλανώμενο τύπο, κάποια μέρα του 1963. Απ΄την πρώτη στιγμή που τον είδε, ένοιωσε γι’ αυτόν μια παράξενη έλξη, που της αδύνατον να αγνοήσει...

Καθώς όλα έδειχναν να πηγαίνουν καλά γι’ αυτήν, μια σειρά από καταστροφικά γεγονότα άρχισαν να την κυνηγούν. Αρχικά μένει έγκυος από τον περιπλανώμενο εραστή της, ο οποίος την εγκαταλείπει ανεξήγητα. Κατόπιν, ανακαλύπτει κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης της, ότι είναι κρυπτοερμαφρόδιτη! Μάλιστα οι γιατροί λόγω επιπλοκών κατά την γέννα, για να της σώσουν τη ζωή, αναγκάζονται να την μετατρέψουν χειρουργικά σε «άνδρα»! Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ένας «μυστηριώδης» ξένος κλέβει το παιδί της από το μαιευτήριο! Κτυπημένη από τις καταστροφές αυτές, κοινωνικά περιφρονημένη, κυνηγημένη από την μοίρα, δεν ήταν δύσκολο να γίνει ένας περιπλανώμενος και μπεκρής.

Χρόνια αργότερα, το 1970, καθώς πίνει μόνος του σ’ ένα άθλιο μπαράκι – «το απρόοπτο» - εκμυστηρεύεται τα πάντα στον ηλικιωμένο μπάρμαν. Τα χαράματα και ενώ είχαν μείνει μόνοι τους, ο μπάρμαν του κάνει μια τρομακτική αποκάλυψη! Μπορούσε να εκδικηθεί τον «ξένο» που τον εγκατέλειψε έγκυο. Αρκεί να γινόταν μέλος των «χρονοταξιδιωτών». Μιας οργάνωσης αστυνομικών του μέλλοντος που επόπτευαν «διαχρονικά» τον νόμο! Κάτι σαν μοναχικοί χρονο-σερίφηδες! Μην έχοντας τίποτα να χάσει, δέχτηκε στη στιγμή.

Χωρίς χρονοτριβή, ακολούθησε τον μπάρμαν στο πίσω μέρος του μπαρ και μπήκαν μαζί σε μια χρονομηχανή που τους γύρισε πίσω στο 1963. Περιέργως μόλις έφτασε, πριν καλά-καλά συνέλθει, γνώρισε μια ορφανή κοπελίτσα και μέσα στο πάθος την αφήνει έγκυο. Ο μπάρμαν που παρακολουθούσε τα πάντα, βλέποντας το πράγμα να περιπλέκεται ταξιδεύει 9 μήνες μπροστά, κλέβει το νεογέννητο κοριτσάκι του φίλου του από το μαιευτήριο και για να μην αφήσει ίχνη το αφήνει σ’ ένα ορφανοτροφείο «πίσω» στο 1945. Κατόπιν παίρνει τον «περιπλανώμενο» φίλο του και τον μεταφέρει στο 1985 για να καταταγεί στους χρονοταξιδιώτες!

Έχοντας βρεί τελικά κάποιο σκοπό στην ζωή του (της), με τα χρόνια ο ήρωάς μας γίνεται ένα αξιοσέβαστο υψηλόβαθμο στέλεχος της οργάνωσης. Τότε είναι που αποφάσισε να αναλάβει την πλέον σημαντική του αποστολή. Ένα ραντεβού με την μοίρα! Μεταμφιέζεται σε έναν ηλικιωμένο μπάρμαν κάποιου άθλιου μπαρ με την επωνυμία «το απρόοπτο», για να συναντήσει κάποιον συγκεκριμμένο περιπλανώμενο μπεκρή στα 1970..

Κομματισμός...

Την περίοδο του Εθνικού διχασμού στην Κρήτη, ένας επιθεωρητής δημοτικής εκπαίδευσης ανέβαινε, μ' ένα μουλάρι, σ' ένα ορεινό και δύσβατο χωριό, για να επιθεωρήσει τον εκεί δάσκαλο.
Στο δρόμο που «επήγαινε» συναντά έναν αγωγιάτη και τον ρωτά:
«Δεν μου λες, πατριώτη, ο δάσκαλος τί είναι; Βενιζελικός ή βασιλικός;».
«Βενιζελικός», απαντά ο αγωγιάτης. «Α, το γαϊδούρι...» σχολίασε ο επιθεωρητής.
Ο αγωγιάτης όμως ήταν Βενιζελικός και φίλος του δασκάλου και έτρεξε να μεταφέρει στον δάσκαλο την στιχομυθία.
«Το και το δάσκαλε. Σε είπε γαϊδούρι».

Την επομένη μπαίνει ο επιθεωρητής στην τάξη και ρωτά τον δάσκαλο για το ποιό είναι το μάθημα της ημέρας.
«Τα σημεία της στίξεως», απαντά ο δάσκαλος.
"Ας δούμε, λοιπόν, τί ξέρουν τα παιδιά", λέει ο επιθεωρητής.
Ο δάσκαλος σήκωσε ένα μαθητή, τον Σήφη, στον πίνακα και του είπε να γράψει την φράση:
"Ο επιθεωρητής είπε, (κόμμα) ο δάσκαλος είναι γαϊδούρι (τελεία).
Αφού, έκπληκτος ο μαθητής, το έγραψε, τον ρωτά ο δάσκαλος:
"Ποιός είναι, παιδί μου, γαϊδούρι;". "Ο δάσκαλος", ψέλλισε ο μαθητής.
"Και ποιός το είπε;". "Ο επιθεωρητής, κύριε".
"Ωραία", είπε ο δάσκαλος; "σβήσε τώρα το κόμμα και βαλ' το αλλιώς".
Ο επιθεωρητής, (κόμμα) είπε ο δάσκαλος, (κόμμα) είναι γαϊδούρι".
Μόλις τελείωσε ο μαθητής, τον ρωτά ο δάσκαλος:
"Ποιός είναι τώρα, παιδί μου, το γαϊδούρι;".
"Ο επιθεωρητής", απαντά δειλά ο μαθητής.
"Και ποιός το είπε;". "Ο δάσκαλος", απαντά ο μαθητής.
Οπότε στρέφεται ο δάσκαλος στην τάξη και λέει:

"Είδατε παιδιά τί κάνουν τα κόμματα; Πότε βγάζουν γάιδαρο τον επιθεωρητή

και πότε τον δάσκαλο".

Τα πούρα του δικηγόρου με ασφάλεια πυρός από κάθε αιτία! Παράλογο;

Συνέβη(;), σύμφωνα με δημοσίευμα (ναι καλά!), στη Αμερική

Ένας δικηγόρος αγόρασε ένα πακέτο πούρα και τα ασφάλισε αμέσως με ασφάλεια πυρός από κάθε αιτία! ...
(ΠΑΡΑΛΟΓΟ)

Έπειτα από μερικούς μήνες που κάπνισε τα πούρα, ζήτησε από την ασφαλιστική εταιρεία αποζημίωση για τη ζημιά που προκλήθηκε στα πούρα του από τη φωτιά! ...
(ΚΟΥΤΟΠΟΝΗΡΟ)

Φυσικά, η εταιρεία αρνήθηκε να πληρώσει, με το επιχείρημα ότι ο δικηγόρος απλώς είχε καταναλώσει τα πούρα του με το συνηθισμένο - για πούρα - τρόπο ...
(ΛΟΓΙΚΟ)

Ο δικηγόρος όμως κατέθεσε αγωγή και το δικαστήριο τον δικαίωσε! ...
(ΠΑΡΑΝΟΪΚΟ)

Το δικαστήριο ισχυρίστηκε ότι, όντως, το αίτημα είναι θρασύτατο αλλά τα πούρα είχαν νόμιμα ασφαλιστεί κατά οποιασδήποτε μορφής πυρός! ...
(ΓΕΛΟΙΟ)

Η ασφάλεια αναγκάστηκε να πληρώσει 15.000 δολάρια (!!!).
(ΚΟΥΛΟ)

Έπειτα από λίγο, ωστόσο, η ασφάλεια μήνυσε το δικηγόρο για εμπρησμό! ...
(ΑΠΑΙΧΤΟ)

Εφ' όσον ο ίδιος είχε δηλώσει ότι είχε βάλει φωτιά στα πούρα κατηγορήθηκε και κρίθηκε ένοχος από ΤΟ ΙΔΙΟ δικαστήριο ''εκούσιου εμπρησμού ασφαλισμένης περιουσίας'', καταδικάστηκε σε 2 χρόνια φυλάκιση χωρίς αναστολή και υποχρεώθηκε να πληρώσει πρόστιμο 24.000 δολάρια!!!
(ΛΟΓΙΚΟΤΑΤΟ)

Αμερική, Αμερική είσαι μια χώρα μαγική… (που λέει και το άσμα)

[το βρήκα εδώ ]

Τo δαχτυλίδι του γάμου

Ένας άντρας μεταφέρθηκε επειγόντως στο νοσοκομείο του Τορόντο και ζήτησε να του κόψουν ένα δαχτυλίδι γάμου που ήταν περασμένο στο πέος του!
Σύμφωνα με τη νοσοκόμα που ήταν παρούσα στην επέμβαση, η φιλενάδα του «ασθενούς» βρήκε ένα δαχτυλίδι γάμου στην τσέπη του. Δεν ήξερε ότι ήταν παντρεμένος και φυσικά νευρίασε πάρα πολύ. Ενώ αυτός κοιμόταν, με τη βοήθεια βαζελίνης πέρασε το δαχτυλίδι στο… «κοιμισμένο» πέος.
Όταν αυτός ξύπνησε, τρελλάθηκε από αυτό που είδε και έτρεξε στο νοσοκομείο!
Δεν ξέρουμε ποιο από τα παρακάτω είναι το χειρότερο:

1. Να ανακαλύψει η γκόμενά σου ότι είσαι παντρεμένος;
2. Να πρέπει να εξηγήσεις στη σύζυγό σου το πώς βρέθηκε περασμένο το δαχτυλίδι του γάμου σας στο… πέος σου;
ή
3. Να έχεις τόσο μικρό πέος που χωράει σε ένα δαχτυλίδι;;;;;;;

Δύσκολη απάντηση! Σκεφτείτε το! Εσείς αποφασίζετε!

Η Μοιρασιά...

Δύο φίλοι κοζάρουν δύο γκομενάκια να περνούν από μπροστά τους. Η μία αδύνατη και η άλλη χοντρή. Το μάτι τους παίζει, «κάνουν παιχνίδι». Λέει ο πρώτος:

Α: Ρε συ; Αν τις ρίχναμε, ποιος θα έπαιρνε ποιαν;
Ο άλλος απαντάει χωρίς δεύτερη σκέψη:
Β: Εγώ θα έπαιρνα την αδύνατη!
Α: Κάτσε ρε! Με ρίχνεις!
Κι ο άλλος, αποστωμώνει, με τη θεϊκή ατάκα:
Β: Γιατί σε ρίχνω; Το πιο πολύ σου δίνω!


(σ.σ.: αληθινή στοιχομυθία, φίλου μου, που συνέβη προχτές)

Καλή χρονιά!
Piraxtiri7

H γλυκόζη

Ο καθηγητής συζητούσε την υψηλή περιεκτικότητα σε γλυκόζη την οποία περιέχειτο σπέρμα του άνδρα και ότι ο ρόλος αυτής είναι να δίνει την ενέργεια που χρειάζεται το σπέρμα για να ταξιδέψει μέχρι εκεί που πρέπει.

Μια πρωτοετής φοιτήτρια της Ιατρικής σηκώνει το χέρι της και κάνει την εξής ερώτηση:

- Αν κατάλαβα σωστά κύριε καθηγητά μας λετε ότι στο σπέρμα του άντρα υπάρχει μεγάλη ποσότητα γλυκόζης στο σπέρμα ίδια όπως και στην ζάχαρη?

- Σωστά καταλάβατε κυρία μου, απάντησε ο καθηγητής και συνέχισε να αποδεικνύει το επιχείρημα του αυτό παρουσιάζοντας τα ανάλογα στατιστικά στοιχεία και μελέτες.

Η ίδια φιλομαθής φοιτήτρια σηκώνει το χέρι της ξανά και ρωτάει:

- Τότε γιατί το σπέρμα δεν έχει γλυκιά γεύση? (...στην Αμερική γρήγορα φίλοι μου!!!!)

Μετά από ένα λεπτό αμήχανης σιγής όλη η τάξη ξεσπά σε γέλια. Η κακόμοιρη φοιτήτρια (παιδιά θέλει ψυχολογική υποστήριξη η κοπέλα ποιος ενδιαφέρεται να προσφέρει τον... ώμο του; ) συνειδητοποιώντας τι είπε κοκκινίζει μαζεύει τα βιβλία της χωρίς κουβέντα και φεύγει από την τάξη χωρίς να γυρίσει ξανά. Παρόλα αυτά βγαίνοντας από την τάξη ο καθηγητής της, σαν καλός καθηγητής, απάντησε στο ερώτημά της:

- Το ανδρικό σπέρμα δεν έχει γλυκιά γεύση διότι τα αισθητήρια με τα οποία καταλαβαίνουμε τι είναι γλυκό βρίσκονται στην άκρη της γλώσσας και όχi στον λάρυγγα. Καλή σας Μέρα.

Ο Παραπονεμένος σύζυγος

ΕΚΘΕΣΗ ΠΑΡΑΠΟΝΗΜΕΝΟΥ ΣΥΖΥΓΟΥ (ΚΥΠΡΙΟΥ) ΓΙΑ ΤΕΣ ΣΥΖΥΓΙΚΕΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ.

Προς γεναίκαν!

Τον χρόνον που επέρασεν, επάσκησα να κάμω μιτά σου< την δουλειάν >365 φορές. Εκατάφερα 18! Δηλαδή πάνω-κάτω μιάν κάθε είκοσι μέρες!



Τες 347 εν τα εκατάφερα επειδή:



. 45 φορές ήσουν ποσταμένη (παντές τζι είπα σου να τσαππίσεις)
. 39 φορές δεν είσιες διάθεση
. 37 φορές ήσουν «πιασμένη»
. 35 φορές είσιες στενοχώρια
. 24 φορές επόνες την τζιεφαλήν σου
. 23 φορές επύρωνες (εβάλαμεν σου τζιαι έαρκοντίσιον!)
. 19 φορές είπες ότι ενύσταζες
. 18 φορές έπρεπεν να σηκωστείς πρωϊν
. 10 φορές τα σεντόνια ήταν καθαρά τζι έν έθελες να ξιμαρίσουν
. 9 φορές εφοάσουν ότι εν να μας ακούσει η μάνα σου

(ζιεί τρία φλάτ που κάτω μας)

. 8 φορές εφοάσουν αμπα τζι ακούση μας ο γείτονας
. 5 φορές εφοάσουν αμπα τζιαι ξυπνήσουμεν το μωρό
. 5 φορές ήσουν αναστατωμένη γιατί ο......

. 5 φορές έκαμες πως εν άκουσες
. 5 φορές εν έθελες να χαλάσεις το μαλλί σου που ήτουν του κομμωτηρίου
. 5 φορές έκρουσες που τον ήλιον τζι επόνες την ράσσιην σου
. 4 φορές εδκιάβαζες ''Αρλεκιν'' τζι έβαλες τα κλάματα
. 16 φορές είπες μου ''Μα σήμερα;''
. 14 φορές είπες μου ''Μα τωρά;''
. 12 φορές είπες μου ''Μα πάλαι;''

Τες 18 φορές που εδέχτηκες,< η δουλειά> εν ήτουν ''σόϊν'', γιατί:

. 1 φοράν εφοήθηκα πως εχτύπησα σε γιατί άκουσά σε τζιαι εκούγκας
. 2 φορές εδιάκοψες για να λιμάρεις το νύσιην του ποδκιού σου που εκοράκαν πάς το σεντόνιν.
. 3 φορές εσκέφτηκα να σε ξυπνήσω να σου πώ.. ετέλειωσα!!
. 3 φορές είδες ραϊσματα πάνω στο ταβάνιν τζι αθυμήθηκες πως θέλει βάψιμον
. 4 φορές εκόλλησες πας την καρκόλαν τζι εν ετάρασσες
. 5 φορές είπες μου ''Χάτε τέλειωνε'' τζιε είσες παράπονον που μετά εν είχα όρεξην να συνεχίσω.

Τωρά ρωτώ σε..
ΕΝΝΑ ΦΤΑΙΩ ΕΓΙΩ ΑΝ ΠΑΩ ΜΕ ΡΟΥΜΑΝΕΣ;;;;;

Οι φοιτητές και το σκασμένο λάστιχο.

Η ιστορία μας εξελίσσεται στη Σκωτία στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. Είναι μια παρέα από τέσσερεις Έλληνες φοιτητές, που σπουδάζουνε Πληροφορική.

Τα παιδιά είναι διαβαστερά και τα έχουνε πάει και πολύ καλά όλη τη χρονιά.

Μια Παρασκευή δώσανε ένα μάθημα το πρωί και σκίσανε και μετά μαζευτήκανε στο σπίτι του ενός και αραχτοί στους καναπέδες και στα κρεβάτια, το φιλοσοφούσανε κάνοντας το πολύ προσφιλές σπορ της ταβανοσκόπησης. Αφού λοιπόν είπανε τα σχετικά με το διαγώνισμα, ότι σκίσανε και γράψανε για A και είδανε ότι ξαναγράφανε τη Δευτέρα το πρωί ένα εύκολο μάθημα που ήθελε 2-3 ώρες διάβασμα μόνο, η συζήτηση γύρισε.....

'Ρε παιδιά', λέει ο ένας, 'δεν πάμε στη Γλασκόβη το week-end να βρούμε εκείνη την έτσι που μας άφησε το τηλέφωνό της προχθές στην pub; θάχει και φίλες, καλά θα περάσουμε'.

Δεν ήθελαν και πολλά οι υπόλοιποι για να τ' αποφασίσουν και σε μια ώρα είχανε γίνει όλες οι αναγκαίες κινήσεις και η τετράδα ταξίδευε με νοικιασμένο αμάξι για τη Γλασκόβη.

Τα πράματα στη Γλασκόβη ήτανε θεϊκά. Και να τα διπλά ουίσκια, πήγε η ώρα 5 το πρωί και τα καμάρια μας είχανε πει το Δεσπότη Παναγιώτη. Κατά το μεσημεράκι της Δευτέρας, ξυπνήσανε κακήν κακώς και θυμηθήκανε με τρόμο το διαγώνισμα. Στο δρόμο για το Εδιμβούργο συζητάγανε πυρετωδώς τι να πούνε στον καθηγητή.

Αποφασίσανε, στα πλαίσια της σωστής τακτικής κάθε ψέμα να περιέχει και μια δόση αλήθειας μέσα του, να πούνε ότι πήγανε στη Γλασκόβη σε κάτι συγγενείς και ότι ενώ ξεκίνησαν πρωί πρωί της Δευτέρας για το πανεπιστήμιο, τους έπιασε λάστιχο στο δρόμο και δεν είχανε ρεζέρβα... κλπ κλπ.

Ο καθηγητής τους άκουσε με προσοχή και επειδή ήσαν καλοί φοιτητές, δέχτηκε να δώσουν μόνοι τους το διαγώνισμα που είχανε χάσει, την Τρίτη το πρωί.

Χαράς ευαγγέλια στην ομάδα, κάθισαν, διάβασαν καλά και την άλλη μέρα στις 9:00 ήσαν 4 μικρούτσικοι 'άνδρες έτοιμοι για όλα'.

Δεν υπήρχε διαθέσιμη αίθουσα και τους έβαλε σε 4 ξεχωριστά γραφεία, τον καθένα μόνο του.

Σε λίγο μοίρασε και τα θέματα. Ήτανε μόνο δύο.


Το πρώτο, που έπιανε 5 μονάδες στις 100, ήτανε ένα πανεύκολο θέμα θεωρίας από την εισαγωγή που το ξέρανε και το απαντήσανε πατ κιουτ και οι τέσσερεις.


Το δεύτερο θέμα έπιανε τα υπόλοιπα 95 στα 100 και ήτανε μια ερώτηση μόνο:


ΠΟΙΟ ΛΑΣΤΙΧΟ;