ΑΛΜΥΡΟ ΦΙΣΤΙΚΙ
ΤΟ ΑΛΜΥΡΟ ΦΙΣΤΙΚΙ ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΕ ΣΕ ΝΕΑ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ. ALMIRO FISTIKI HAS MOVED TO A NEW DOMAIN.
ΤΟ ΑΛΜΥΡΟ ΦΙΣΤΙΚΙ ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΕ ΣΕ ΝΕΑ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ. ALMIRO FISTIKI HAS MOVED TO A NEW DOMAIN.
Μόλις ελήφθη στο mail μας…
XAXA!!!! TI ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ!
Μετά τον Βλαστό και ο Γαβαλάς προσπάθησε να αποδράσει από τις φυλακές Κορυδαλλού..
Τα λαγωνικά της ΕΛ.ΑΣ εντόπισαν το ελικόπτερο του...
- έφαγα κεφτεδάκια από ΙΚΕΑ και με πιάσαν αμέσως οι πόνυ
- Ο γύρος αλόγου λέγεται carousel?
- Κεφτεδάκια παχνί
- Μια όμορφη κεφτέδα με 2 άλογα...
- Ιπποσιτιζόμαστε
- Σύμφωνα με ανακοίνωση της Φερράρι, από σήμερα το λογότυπο της εταιρείας θα είναι ένας κεφτές ΙΚΕΑ
- Εκατσε μια μύγα στο κεφτεδακι μου κι εγινε αλογομυγα
- Με πόσα κεφτεδακια απο το ικεα φτιαχνω καρουζέλ;
- Φήμες λένε ότι ο ΣΕΦ στα ΙΚΕΑ ήθελε το ένα τ'αλογο να είναι άσπρο, όπως τα όνειρα που έκανε παιδί...
- Καταπληκτικά αυτά τα ΙΚΕΑ Føråda.
- Τα ΙΚΕΑ τον δεκαπενταύγουστο θα σερβίρουν το Αλογάκι της Παναγίας
- Aν τα κεφτεδάκια του ΙΚΕΑ έχουν κρέας αλόγου, ο σολωμός έχει κρέας ιππόκαμπου;
Εντάξει... κατάντησε αηδία πια αυτό με το κρέας αλόγου...το βαρέθηκα... βάζω τα σπιρούνια μου και φεύγω
Τέρμα τα σχόλια τύπου.... Αλόγα Μουλάρα Γαϊδούρα ......την λες "Μπιφτεκάκι μου" και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε..
Τέλος πάντων.... τι να κάνουμε...αφού πρέπει να φάμε άλογο...ας το φάμε..... σέλα vie που λένε και οι Γάλλοι..!!
Μας πείραξε το κρέας του αλόγου και καλά..Για το κουτόχορτο που τρώμε τόσα χρόνια ούτε λόγος εεε;;;
Μια μέρα εμφανίστηκε σε ένα χωριό ένας άνδρας με γραβάτα. Ανέβηκε σε ένα παγκάκι και φώναξε σε όλο τον τοπικό πληθυσμό ότι θα αγόραζε όλα τα γαϊδούρια που θα του πήγαιναν, έναντι 100 ευρώ και μάλιστα μετρητά.
Οι ντόπιοι το βρήκαν λίγο περίεργο, αλλά η τιμή ήταν πολύ καλή και όσοι προχώρησαν στην πώληση γύρισαν σπίτι με το τσαντάκι γεμάτο και το χαμόγελο στα χείλη.
Ο άνδρας με τη γραβάτα επέστρεψε την επόμενη μέρα και πρόσφερε 150 ευρώ για κάθε απούλητο γάιδαρο, κι έτσι οι περισσότεροι κάτοικοι πούλησαν τα ζώα τους. Τις επόμενες ημέρες προσέφερε 300 ευρώ για όσα ελάχιστα ζώα ήταν ακόμα απούλητα με αποτέλεσμα και οι τελευταίοι αμετανόητοι να πουλήσουν τα γαϊδούρια τους.
Μετά συνειδητοποίησε ότι στο χωριό δεν έμεινε πια ούτε ένας γάιδαρος και ανακοίνωσε σε όλους ότι θα επέστρεφε μετά από μια εβδομάδα για να αγοράσει οποιοδήποτε γάιδαρο έβρισκε έναντι 500 ευρώ !!! Και αποχώρησε...
Την επόμενη μέρα ανέθεσε στον συνέταιρό του το κοπάδι των γαϊδάρων που είχε αγοράσει και τον έστειλε στο ίδιο χωριό με εντολή να τα πουλήσει όλα στην τιμή των 400 ευρώ το ένα.
Οι κάτοικοι βλέποντας την δυνατότητα να κερδίσουν 100 ευρώ την επόμενη εβδομάδα, αγόρασαν ξανά τα ζώα τους 4 φορές πιο ακριβά από ότι τα είχανε πουλήσει, και για να το κάνουν αυτό, αναγκάστηκαν να ζητήσουν δάνειο από την τοπική τράπεζα.
Όπως φαντάζεστε, μετά την συναλλαγή οι δύο επιχειρηματίες έφυγαν διακοπές σε έναν φορολογικό παράδεισο της Καραϊβικής, ενώ οι κάτοικοι του χωριού βρέθηκαν υπερχρεωμένοι, απογοητευμένοι, και με τα γαϊδούρια στην κατοχή τους που δεν άξιζαν πλέον τίποτα.
Φυσικά οι αγρότες προσπάθησαν να πουλήσουν τα ζώα για να καλύψουν τα χρέη. Μάταια. Η αξία τους είχε πατώσει. Η τράπεζα λοιπόν κατάσχεσε τα γαϊδούρια και εν συνεχεία τα νοίκιασε στους πρώην ιδιοκτήτες τους.
Ο τραπεζίτης όμως πήγε στον δήμαρχο του χωριού και του εξήγησε ότι εάν δεν ανακτούσε τα κεφάλαια που είχε δανείσει θα κατέρρεε και αυτός, και κατά συνέπεια θα ζητούσε αμέσως το κλείσιμο της ανοικτής πίστωσης που είχε με τον δήμο.
Πανικόβλητος ο δήμαρχος και για να αποφύγει την καταστροφή, αντί να δώσει λεφτά στους κατοίκους του χωριού για να καλύψουν τα χρέη τους, έδωσε λεφτά στον τραπεζίτη, ο οποίος, παρεμπιπτόντως, ήταν κουμπάρος του δημοτικού συμβούλου.
Δυστυχώς όμως ο τραπεζίτης αφού ανέκτησε το κεφάλαιό του, δεν έσβησε το χρέος των κατοίκων, και ούτε το χρέος του δήμου, ο οποίος φυσικά βρέθηκε ένα βήμα πριν την πτώχευση.
Βλέποντας τα χρέη να πολλαπλασιάζονται και στριμωγμένος από τα επιτόκια, ο δήμαρχος ζήτησε βοήθεια από τους γειτονικούς δήμους. Αυτοί όμως του έδωσαν αρνητική απάντηση, γιατί όπως του είπαν είχαν υποστεί την ίδια ζημιά με τους δικούς τους γαϊδάρους !!! ...
Ο τραπεζίτης τότε έδωσε στον δήμαρχο την «ανιδιοτελή» συμβουλή/οδηγία να μειώσει τα έξοδα του δήμου : λιγότερα λεφτά για τα σχολεία, για το νοσοκομείο του χωριού, για την δημοτική αστυνομία, κατάργηση των κοινωνικών προγραμμάτων, της έρευνας, μείωση της χρηματοδότησης για καινούρια έργα υποδομών. Αυξήθηκε η ηλικία συνταξιοδότησης, απολύθηκαν οι περισσότεροι υπάλληλοι του δημαρχείου, έπεσαν οι μισθοί και αυξήθηκαν οι φόροι.
Ήταν έλεγε αναπόφευκτο, αλλά υποσχόταν με αυτές τις διαρθρωτικές αλλαγές «να βάλει τάξη στη λειτουργία του δημοσίου, να βάλει τέλος στις σπατάλες» και να ηθικοποιήσει το εμπόριο των γαϊδάρων.
Η ιστορία άρχισε να γίνεται ενδιαφέρουσα όταν μαθεύτηκε πως οι δυο επιχειρηματίες και ο τραπεζίτης είναι ξαδέρφια και μένουν μαζί σε ένα νησί κοντά στις Μπαχάμες, το οποίο και αγόρασαν "με τον ιδρώτα τους". Ονομάζονται οικογένεια Χρηματοπιστωτικών Αγορών, και με μεγάλη γενναιότητα προσφέρθηκαν να χρηματοδοτήσουν την εκλογική εκστρατεία των δημάρχων των χωριών της περιοχής.
Σε κάθε περίπτωση η ιστορία δεν έχει τελειώσει γιατί κανείς δεν γνωρίζει τι έκαναν μετά οι αγρότες.
Εσύ τι θα έκανες στην θέση τους ;
Τι θα κάνεις εσύ ;
(Μετάφραση από το ιταλικό κείμενο το οποίο ήταν μετάφραση του γαλλικού και πάει λέγοντας... Φυσικά, τα κείμενα αυτά είναι μεταφρασμένα σε όλες τις γλώσσες γιατί ως γνωστό στην ιστορία αυτή εμπλέκονται επιχειρηματίες, τραπεζίτες, δημοτικές αρχές και φουκαράδες χωρικοί όλου του κόσμου καθώς όλος ο πλανήτης υπόκειται στους «κανόνες της αγοράς» των γαϊδάρων).
Σας θυμίζει κάτι ;;;;;;; (ή μόνο σε μας ..... ;;;;;;;;;;)
Ο βλάχος επιστρέφει απ’ την πόλη και διηγείται…..
….και πάω που λέτε σ’ ένα μεγάλο κτίριο με ωραία φώτα, καθρέπτες, πράματα… και με βλέπει μία τσούπρα και με ρωτάει… «μανικιούρ;», «μανικιούρ» λέω κι εγώ, μη νομίζει κιόλας ότι είμαι κανένας βλάχος…. και με βουτάει ρε παιδιά και μου πιάνει τα χέρια από δω, από κει, μου βάζει κρέμες, πράματα, λίμες, κοιτάτε ρε τι ωραία που μου τάκανε τα νύχια…..
-Άντε ρε παιδί μου, και δε μου λες, πονάει αυτό;
-Όχι ρε τι λέτε, τρομερό είναι… και δεν κοντάω να πάω παρακεί και έρχεται μια άλλη και μου λέει «πεντικιούρ;». Πεντικιούρ λέω κι εγώ. Και με βουτάει, και μου τρίβει τα πόδια με λίμες, με πράματα, και κοίτα πως μου τάκανε…
-Άντε ρε παιδί μου, και δε μου λες, πονάει αυτό;
- Όχι ρε τι λέτε, τρομερό είναι… και δεν κοντάω να πάω παρακεί και έρχεται μια άλλη και μου λέει «περμανάντ;». Περμανάντ λέω κι εγώ. Και με βουτάνε δυό και με βάζουν κάτω και με λούζουν και με τρίβουν και κοίτα πως μου κάνανε το μαλλί; ε; ωραίο;
-Άντε ρε παιδί μου, και δε μου λες, πονάει αυτό;
- Όχι ρε τι λέτε, τρομερό είναι… και αμέσως μετά έρχεται μια άλλη και με ρωτάει «μιζανπλί;». Μιζανπλί λέω κι εγώ. Και με βουτάει άλλη μια και μου τρίβει το μαλλί από δω, μου το τραβάει από κει, βάζει κάτι πινέλα κάτι πράματα… και κοίτα χρώμα;
-Άντε ρε παιδί μου, και δε μου λες, πονάει αυτό;
- Όχι ρε τι λέτε, τρομερό είναι… και βγαίνω έξω και όλοι με κοιτάγανε και κοίταγα κι εγώ με καμάρι, και μου χαμογελάγανε, και χαμογέλαγα κι εγώ, και έρχονται δυό παλληκάρια και με ρωτάνε «τραβεστί;». Τραβεστί λέω κι εγώ…. Αλλά αυτό πονάει….
Ένας παππούς σε κάποια επαρχία, βρίσκεται στο μπαρ του χωριού του και μιλάει με έναν νεαρό.
- "Γιε μου, κοίταξε εκεί κάτω στο χωράφι. Βλέπεις αυτήν την μάντρα;
Κοίτα πόσο καλά είναι φτιαγμένη. Εγώ την έφτιαξα αυτή την μάντρα.
Πέτρα - πέτρα. Με τα χέρια τούτα εδώ που βλέπεις. Δούλεψα για μήνες.
Αλλά έχεις ακούσει κανέναν να με αποκαλεί 'ο Μπαρμπαγιάνης ο χτίστης μαντρών'; Όχι."
Ο γέρος έδειξε με το βλέμμα του προς το μπαρ του μαγαζιού.
- "Κοίτα αυτό το μπαρ. Βλέπεις πόσο καλοφτιαγμένη είναι η μπάρα; Πόσο λείο είναι το ξύλο. Εγώ το έφτιαξα αυτό όλο που βλέπεις. Πλάνισα το ξύλο με τα χέρια μου στο δικό μου εργαστήρι. 15 μέρες μου πήρε να το
φτιάξω έτσι όπως το βλέπεις. Έχεις, όμως, ακούσει κανέναν να με
αποκαλεί 'ο Μπαρμπαγιάννης ο κατασκευαστής μπαρ'; Όχι φυσικά."
Μετά οδηγεί τον νεαρό στο παράθυρο και του δείχνει εκεί έξω...
- "Κοίταξε, εκεί προς την θάλασσα. Βλέπεις εκείνη την αποβάθρα που
φτάνει μέχρι εκεί που βλέπει το μάτι; Εγώ την έφτιαξα με τον ιδρώτα
μου. Κάρφωσα τις σανίδες μία μία. Δύο μήνες δούλεψα για την αποβάθρα
αυτή. Άκουσες κανέναν να με αποκαλεί 'ο Μπαρμπαγιάννης ο κατασκευαστής
αποβάθρων'; Και βέβαια όχι."
Τότε ο γέρος κοιτάζει γύρω του νευρικά, προσπαθώντας να δει ότι
κανένας δεν τους προσέχει και λέει:
- "Και μετά.... Πηδάς μια κατσίκα και....."
01. Όταν βρίσκεις λεφτά που είχες ξεχάσει πως είχες.
02. Όταν βρίσκεις να παρκάρεις με τη μία, χωρίς να χρειαστεί να κάνεις κύκλο το τετράγωνο.
03. Όταν συνειδητοποιείς πως, αν και ξύπνησες, είναι ακόμη νωρίς και μπορείς να ξαναπέσεις για ύπνο.
04. Όταν παίρνεις ένα χαλαρό μεσημεριανό υπνάκο ενώ έξω ρίχνει ψιλόβροχο.
05. Όταν τελειώνεις αυτό που άρχισες.
06. Όταν δέχεσαι μία απρόσμενη φιλοφρόνηση.
07. Όταν πέφτεις για ύπνο σε κρεβάτι με φρεσκοπλυμένα σεντόνια.
08. Όταν κάνεις μία βόλτα στο ηλιόλουστο πάρκο κρατώντας το χέρι εκείνης που αγαπάς.
09. Όταν ακούς το κατάλληλο τραγούδι την κατάλληλη στιγμή.
10. Όταν λαμβάνεις ένα χειροπιαστό γράμμα που δεν είναι λογαριασμός. (πράγμα πλέον σπάνιο)
Follow Us:
Twitter Facebook RSS