Η γάτα και το βουτυρωμένο τοστ

Μία γάτα από όπου κι αν πέσει, προσγειώνεται πάντα στα πόδια της. Νόμος της φύσης.

Δεν έχει σημασία πως θα πέσει από το τραπέζι μια φέτα με βούτυρο. Tο αποτέλεσμα θα είναι πάντα να πέσει με την βουτυρωμένη πλευρά προς το πάτωμα. Νόμος του Μέρφι.

Τι θα συμβεί όμως εάν δέσετε μια  βουτυρωμένη φέτα τοστ στην πλάτη μιας γάτας, με την βουτυρωμένη πλευρά επάνω, και αφήσετε τη γάτα να πέσει κάτω?

Την απάντηση μας την δίνει αυτό το αστείο διαφημιστικό φιλμ

Η ξανθιά και ο πρώτος άντρας

Πάει μία ωραία ξανθιά στο τηλεπαιχνίδι “ποιός θέλει να γίνει εκατομμυριούχος”
Είναι πολύ νευρική, αλλά προσπαθεί να αποδόσει όσο γίνεται καλύτερα.
- Α, αυτή η ερώτηση είναι εύκολη, λέει ο παρουσιαστής. Ποιός ήταν ο πρώτος άνδρας, για 1500 ευρώ!
Απαντάει η ξανθιά:
- Ο πρώτος ήταν ο Φάνης, ο ταχυδρόμος, αλλά μου έδωσε μόνο 100 ευρώ...

Η ανακάλυψη του τροχού και άλλα αστεία cartoons

Τρελές ιδέες, μεγάλες πατέντες. Μέρος 3ον

Τρελές ιδέες, μεγάλες πατέντες. Μέρος 1ον

Τρελές ιδέες, μεγάλες πατέντες. Μέρος 2ον

Τρελές ιδέες, μεγάλες πατέντες. Μέρος 2ον

Τρελές ιδέες, μεγάλες πατέντες. Μέρος 1ον

Ο τραγελαφικός δεκάλογος της κρίσης

Δέκα σημάδια που σου δείχνουν κάθε μέρα ότι τίποτα δεν είναι όπως πρώτα

1. Το δελτίο του STAR παίζει όλο και πιο συχνά κανονικές ειδήσεις.

2. Ενώ όταν ήσουν μικρός πήγαινες στο Σύνταγμα για να ταΐσεις τα περιστέρια, τώρα πηγαίνεις για να ταΐσεις τους αστέγους.

3. Πας σε ονομαστό ζαχαροπλαστείο στην οδό Βουλής κι ενώ υπό άλλες συνθήκες θα σου έλεγαν ότι πρέπει να αγοράσεις όλη τη συσκευασία με τα μελωμένα κρουασανάκια, τώρα σου λένε «πάρε όσα θες και θα τα ζυγίσω ξεχωριστά».

4. Τα ακριβά καταστήματα ρούχων κάνουν «μπαζάρ». Και τα φτηνά ξεπουλάνε. Με άλλα λόγια, όλες οι σεζόν είναι εκπτωτικές.

5. Οι ταξιτζήδες δεν βλασφημούν όταν τους λες ότι πηγαίνεις Κάτω Πατήσια και όχι Εκάλη. Αν τους ζητήσεις, θα σου δώσουν απόδειξη και θα σου πουν κι ευχαριστώ για την κατώτατη κούρσα των 3,20 ευρώ.

6. Όταν μία ζητιάνα που καραδοκεί στην είσοδο σούπερ μάρκετ σου ζητάει ένα ευρώ κι εσύ της λες ότι δεν έχεις, συνειδητοποιείς ότι για πρώτη φορά της λες αλήθεια.

7. Οταν γίνεται έκλειψη Σελήνης δεν αναλύεις πόσο χάλια είναι τα ερωτικά σου, αλλά πέφτεις στα πατώματα για το μέλλον της χώρας.

8. Οι παρέες απαρτίζονται από δύο είδη ανθρώπων: από αυτούς που δεν έχουν δουλειά και απ' αυτούς που έχουν δουλειά αλλά δεν πληρώνονται.

9. Παίρνεις ένα καινούριο ρούχο και μιλάς λες και απολογείσαι στον ανακριτή για φόνο εν βρασμώ ψυχής: «Δεν κατάλαβα πώς έγινε...περνούσα από κει, είδα το παντελόνι, μου άρεσε και ξαφνικά θόλωσα.... μπήκα μέσα και το αγόρασα...».

10. Παλιά όταν έλεγες ότι έχεις κατάθλιψη σου έλεγαν ότι υπερβάλλεις και ότι δεν πρέπει να πάρεις χάπια. Τώρα αν πεις ότι είσαι καλά, σου ξαναλένε ότι υπερβάλλεις και ότι πρέπει οπωσδήποτε να πάρεις χάπια.

Η γιαγιά...

 

Όταν ο μπαμπάς έκλεισε το μαγαζί (γιατί κανείς δεν έμπαινε πια να ψωνίσει κι έτσι δεν μπορούσε να πληρώνει νοίκι και ΤΕΒΕ) κι η μαμά απολύθηκε, ήρθε να μείνει μαζί....  μας  η γιαγιά απ' το χωριό.   Η γιαγιά είναι πολύ καλή και πολύ πλούσια.    Παίρνει 300 ευρώ σύνταξη απ' τον ΟΓΑ και τώρα που μένει μαζί μας μας τα δίνει κι είμαστε κι εμείς πολύ πλούσιοι.
Χτες φάγαμε ψάρια, που είναι καλό και ακριβό φαΐ. Είμαστε όλοι χαρούμενοι και δεν καταλάβαμε γιατί η Μαμά είπε στον Μπαμπά θυμωμένη «Μα για όνομα! Χρυσόψαρα θα φάμε, βρε Σταμάτη;». Κι ο Μπαμπάς (που η Μαμά τον λέει Σταμάτη) είπε «όλα τα κινέζικα είναι πιο φτηνά, ακόμα και τα ψάρια. Με τη σύνταξη της μάνας μου τι ήθελες να φάμε; Μπαρμπούνια;». Και μετά η Μαμά δεν είπε τίποτα και καθίσαμε όλοι στο τραπέζι να φάμε τα χρυσόψαρα.

 

Μετά η γιαγιά πέθανε. Δεν ξέρω αν έφταιγε το χρυσόψαρο που έφαγε ή αν πέθανε από μόνη της, ξέρω μονάχα πως ο Μπαμπάς και η Μαμά πολύ λυπηθήκανε και κλαίγανε και λέγανε «τι θα κάνουμε, τώρα, χωρίς την σύνταξη, Παναγία μου;» και η Παναγία τους λυπήθηκε και τους είπε να βαλσαμώσουμε τη γιαγιά, όπως ο θείος Λεωνίδας είχε βαλσαμώσει εκείνο το κεφάλι από το γουρούνι το άγριο που είχε σκοτώσει στο κυνήγι και το είχε βάλει στον τοίχο της σάλας, στο σπίτι του στο χωριό. Εμείς της γιαγιάς δεν της βαλσαμώσαμε μόνο το κεφάλι. Ολόκληρη τη βαλσαμώσαμε γιατί, όπως είπε κι ο Μπαμπάς «δική μας είναι η γιαγιά κι ό,τι θέλουμε την κάνουμε».
Έτσι τώρα έχουμε τη γιαγιά συνέχεια μαζί μας και παίρνουμε και τη σύνταξη του ΟΓΑ και είμαστε πάντα πλούσιοι. Μόνο που τα βράδια, όταν μαζευόμαστε τα παιδιά κοντά στο τζάκι, η γιαγιά δεν μας λέει παραμύθια, παρά κάθεται ακούνητη, αμίλητη κι αγέλαστη, όπως ο Μπέρνυ στην ταινία «Τρελό γουηκέντ στου Μπέρνυ», που είχα δει στην τηλεόραση, όταν έπαιζε. Τώρα δεν παίζει γιατί μας έχουνε κόψει το ρεύμα. Όμως τον Μπέρνυ δεν τον είχανε βαλσαμώσει καλά και μάζευε μύγες, ενώ εμείς τη γιαγιά τέλεια την κάναμε!

 

Καμιά φορά, για να την βλέπει η γειτονιά (έτσι λέει ο Μπαμπάς), την βγάζουμε έξω και την στήνουμε όρθια δίπλα στην αυλόπορτα. Μοιάζει, τότε, η γιαγιά μ' εκείνον τον ξύλινο Ινδιάνο που στήνουν έξω από τα καπνοπωλεία στην Αμερική. Και μια φορά ξεχάσαμε να τη μαζέψουμε κι έβρεξε πολύ κι έγινε μούσκεμα. Και ύστερα τη βάλαμε κοντά στο τζάκι να στεγνώσει, αλλά μάλλον τη βάλαμε πολύ κοντά κι άρπαξε φωτιά. Ευτυχώς ο Μπαμπάς πρόλαβε και την έσβησε γρήγορα, αλλά μας μάλωσε γιατί «κοντέψαμε να αφανίσουμε το μοναδικό μας εισόδημα».

 

Έκθεση της μαθήτριας Ν.Κ. - Γ' τάξη Δημοτικού - Σχολικό έτος 2011-2012
08/02/2012
Θέμα: Η γιαγιά