Τρελές ιδέες, μεγάλες πατέντες. Μέρος 1ον

Ο τραγελαφικός δεκάλογος της κρίσης

Δέκα σημάδια που σου δείχνουν κάθε μέρα ότι τίποτα δεν είναι όπως πρώτα

1. Το δελτίο του STAR παίζει όλο και πιο συχνά κανονικές ειδήσεις.

2. Ενώ όταν ήσουν μικρός πήγαινες στο Σύνταγμα για να ταΐσεις τα περιστέρια, τώρα πηγαίνεις για να ταΐσεις τους αστέγους.

3. Πας σε ονομαστό ζαχαροπλαστείο στην οδό Βουλής κι ενώ υπό άλλες συνθήκες θα σου έλεγαν ότι πρέπει να αγοράσεις όλη τη συσκευασία με τα μελωμένα κρουασανάκια, τώρα σου λένε «πάρε όσα θες και θα τα ζυγίσω ξεχωριστά».

4. Τα ακριβά καταστήματα ρούχων κάνουν «μπαζάρ». Και τα φτηνά ξεπουλάνε. Με άλλα λόγια, όλες οι σεζόν είναι εκπτωτικές.

5. Οι ταξιτζήδες δεν βλασφημούν όταν τους λες ότι πηγαίνεις Κάτω Πατήσια και όχι Εκάλη. Αν τους ζητήσεις, θα σου δώσουν απόδειξη και θα σου πουν κι ευχαριστώ για την κατώτατη κούρσα των 3,20 ευρώ.

6. Όταν μία ζητιάνα που καραδοκεί στην είσοδο σούπερ μάρκετ σου ζητάει ένα ευρώ κι εσύ της λες ότι δεν έχεις, συνειδητοποιείς ότι για πρώτη φορά της λες αλήθεια.

7. Οταν γίνεται έκλειψη Σελήνης δεν αναλύεις πόσο χάλια είναι τα ερωτικά σου, αλλά πέφτεις στα πατώματα για το μέλλον της χώρας.

8. Οι παρέες απαρτίζονται από δύο είδη ανθρώπων: από αυτούς που δεν έχουν δουλειά και απ' αυτούς που έχουν δουλειά αλλά δεν πληρώνονται.

9. Παίρνεις ένα καινούριο ρούχο και μιλάς λες και απολογείσαι στον ανακριτή για φόνο εν βρασμώ ψυχής: «Δεν κατάλαβα πώς έγινε...περνούσα από κει, είδα το παντελόνι, μου άρεσε και ξαφνικά θόλωσα.... μπήκα μέσα και το αγόρασα...».

10. Παλιά όταν έλεγες ότι έχεις κατάθλιψη σου έλεγαν ότι υπερβάλλεις και ότι δεν πρέπει να πάρεις χάπια. Τώρα αν πεις ότι είσαι καλά, σου ξαναλένε ότι υπερβάλλεις και ότι πρέπει οπωσδήποτε να πάρεις χάπια.

Η γιαγιά...

 

Όταν ο μπαμπάς έκλεισε το μαγαζί (γιατί κανείς δεν έμπαινε πια να ψωνίσει κι έτσι δεν μπορούσε να πληρώνει νοίκι και ΤΕΒΕ) κι η μαμά απολύθηκε, ήρθε να μείνει μαζί....  μας  η γιαγιά απ' το χωριό.   Η γιαγιά είναι πολύ καλή και πολύ πλούσια.    Παίρνει 300 ευρώ σύνταξη απ' τον ΟΓΑ και τώρα που μένει μαζί μας μας τα δίνει κι είμαστε κι εμείς πολύ πλούσιοι.
Χτες φάγαμε ψάρια, που είναι καλό και ακριβό φαΐ. Είμαστε όλοι χαρούμενοι και δεν καταλάβαμε γιατί η Μαμά είπε στον Μπαμπά θυμωμένη «Μα για όνομα! Χρυσόψαρα θα φάμε, βρε Σταμάτη;». Κι ο Μπαμπάς (που η Μαμά τον λέει Σταμάτη) είπε «όλα τα κινέζικα είναι πιο φτηνά, ακόμα και τα ψάρια. Με τη σύνταξη της μάνας μου τι ήθελες να φάμε; Μπαρμπούνια;». Και μετά η Μαμά δεν είπε τίποτα και καθίσαμε όλοι στο τραπέζι να φάμε τα χρυσόψαρα.

 

Μετά η γιαγιά πέθανε. Δεν ξέρω αν έφταιγε το χρυσόψαρο που έφαγε ή αν πέθανε από μόνη της, ξέρω μονάχα πως ο Μπαμπάς και η Μαμά πολύ λυπηθήκανε και κλαίγανε και λέγανε «τι θα κάνουμε, τώρα, χωρίς την σύνταξη, Παναγία μου;» και η Παναγία τους λυπήθηκε και τους είπε να βαλσαμώσουμε τη γιαγιά, όπως ο θείος Λεωνίδας είχε βαλσαμώσει εκείνο το κεφάλι από το γουρούνι το άγριο που είχε σκοτώσει στο κυνήγι και το είχε βάλει στον τοίχο της σάλας, στο σπίτι του στο χωριό. Εμείς της γιαγιάς δεν της βαλσαμώσαμε μόνο το κεφάλι. Ολόκληρη τη βαλσαμώσαμε γιατί, όπως είπε κι ο Μπαμπάς «δική μας είναι η γιαγιά κι ό,τι θέλουμε την κάνουμε».
Έτσι τώρα έχουμε τη γιαγιά συνέχεια μαζί μας και παίρνουμε και τη σύνταξη του ΟΓΑ και είμαστε πάντα πλούσιοι. Μόνο που τα βράδια, όταν μαζευόμαστε τα παιδιά κοντά στο τζάκι, η γιαγιά δεν μας λέει παραμύθια, παρά κάθεται ακούνητη, αμίλητη κι αγέλαστη, όπως ο Μπέρνυ στην ταινία «Τρελό γουηκέντ στου Μπέρνυ», που είχα δει στην τηλεόραση, όταν έπαιζε. Τώρα δεν παίζει γιατί μας έχουνε κόψει το ρεύμα. Όμως τον Μπέρνυ δεν τον είχανε βαλσαμώσει καλά και μάζευε μύγες, ενώ εμείς τη γιαγιά τέλεια την κάναμε!

 

Καμιά φορά, για να την βλέπει η γειτονιά (έτσι λέει ο Μπαμπάς), την βγάζουμε έξω και την στήνουμε όρθια δίπλα στην αυλόπορτα. Μοιάζει, τότε, η γιαγιά μ' εκείνον τον ξύλινο Ινδιάνο που στήνουν έξω από τα καπνοπωλεία στην Αμερική. Και μια φορά ξεχάσαμε να τη μαζέψουμε κι έβρεξε πολύ κι έγινε μούσκεμα. Και ύστερα τη βάλαμε κοντά στο τζάκι να στεγνώσει, αλλά μάλλον τη βάλαμε πολύ κοντά κι άρπαξε φωτιά. Ευτυχώς ο Μπαμπάς πρόλαβε και την έσβησε γρήγορα, αλλά μας μάλωσε γιατί «κοντέψαμε να αφανίσουμε το μοναδικό μας εισόδημα».

 

Έκθεση της μαθήτριας Ν.Κ. - Γ' τάξη Δημοτικού - Σχολικό έτος 2011-2012
08/02/2012
Θέμα: Η γιαγιά

 

Ποίηση και...εκποίηση

Πως δημιουργηθηκε το Atlantic City του 1920 για την σειρά Boardwalk Empire

Πως δημιουργήσαν οι συντελεστές της τηλεοπτικής σειράς 

Boardwalk Empire την πόλη του Atlantic City του 1920.  

Δείτε τα εξαιρετικά Visual Effects.

Πολλά δεν ξέρεις. Ανέκδοτο και κομικ

Ένας άντρας και μια γυναίκα γνωρίζονται πάνω από ένα τραπέζι ρουλέτας στο Λας Βέγκας. Ερωτεύονται παράφορα, και μετά από ένα βράδυ γεμάτο σεξ και αλκοόλ, οδηγούνται σε ένα διανυκτερεύον παρεκκλήσι και παντρεύονται.
Την επόμενη μέρα, αφού χαρούν τον έρωτα τους, αποφασίζουν να κάνουν ένα διάλειμμα και να ξεκουραστούν στην πισίνα του roof garden. Πράγματι, φτάνουν εκεί και ξαπλώνουν νωχελικά σε δύο ξαπλώστρες. Κάποια στιγμή, ο άντρας σηκώνεται και λέει: «Αγάπη μου, με συγχωρείς, πάω λίγο να ξεμουδιάσω». «Ναι γλυκέ μου» του απαντά αυτή, και ο τύπος ανεβαίνει στον χαμηλό βατήρα για τις βουτιές.
Πλησιάζει στην άκρη, κάνει ένα άλμα, περιστρέφεται μιάμιση φορά γύρω από τον εαυτό του και καταλήγει στο νερό εντελώς κάθετα, χωρίς να πεταχτεί σχεδόν ούτε σταγόνα. Οι παρευρισκόμενοι το σχολιάζουν χαμογελαστά, εκείνος βγαίνει από το νερό και ανεβαίνει στον βατήρα των 3 μέτρων .
Πηδάει, κάνει δύο τούμπες, μια περιστροφή γύρω από τον άξονα του και καταλήγει στο νερό όπως και πριν, άψογα. Οι υπόλοιποι έχουν πλέον εντυπωσιαστεί, ο τύπος ξαναβγαίνει και σκαρφαλώνει στον ψηλότερο βατήρα, των 10 μέτρων. Καθώς το πλήθος μουρμουρίζει με δέος, ο τύπος πλησιάζει στην άκρη με την πλάτη προς την πισίνα, πηδάει, κάνει τρεις τούμπες και δύο περιστροφές πριν καταλήξει στο νερό, με μόνο έναν μικρό πίδακα να αποκαλύπτει πως κάποιος βούτηξε. Καθώς ο κόσμος τον καταχειροκροτεί εκστασιασμένος, ο τύπος επιστρέφει χαλαρά στην ξαπλώστρα του, σκουπίζεται και ξαπλώνει.
Η νέα του σύζυγος του λέει: «Ξέρεις αγάπη μου, με εντυπωσίασες».
«Είναι πολλά που δεν ξέρεις για μένα», της απαντά εκείνος.
«Δηλαδή;» τον ρωτά.
«Χρυσός ολυμπιονίκης καταδύσεων στο Σίδνεϊ» της λέει με το χαμόγελο του επιτυχημένου.
«Μπράβο αγάπη μου. Αλλά κι εγώ πιάστηκα λίγο, λέω να ξεμουδιάσω» του λέει εκείνη και σηκώνεται.
Πλησιάζει την άκρη της πισίνας, δοκιμάζει με το πόδι της διστακτικά τη θερμοκρασία του νερού, κατεβαίνει προσεκτικά από τη σκάλα στο νερό και... αρχίζει να κολυμπάει γρήγορα την πισίνα πάνω-κάτω, πάνω-κάτω!
Αυτό συνεχίζεται για πέντε, δέκα, είκοσι, τριάντα λεπτά, με την τύπισσα να μην κόβει καθόλου ρυθμό αλλά να συνεχίζει ακούραστη. Περίπου μια ώρα μετά, και ενώ όλοι οι παρευρισκόμενοι έχουν χαζέψει, η τύπισσα που δεν έχει ούτε καν επιβραδύνει, ξαφνικά πλησιάζει τη σκάλα και βγαίνει, χωρίς να έχει καν λαχανιάσει. Μέσα σε αποθέωση από τον κόσμο, σκουπίζεται και ξαπλώνει δίπλα στον καλό της, ο οποίος την κοιτά απορημένος.
«Και εσύ με εντυπωσίασες, αγάπη μου», της λέει.
«Είναι πολλά που κι εσύ δεν ξέρεις για μένα», του απαντά ήρεμα αυτή.
«Δηλαδή;» τη ρωτά. Και εκείνη, ατάραχη:
«Πουτάνα στη Βενετία»!!!

Ο έρωτας είναι τυφλός

Η Ελλάς δια μέσου των αιώνων

γιατί οι άντρες πεθαίνουν νέοι

Τα νέα μπλουζάκια για υδραυλικούς

Ιδανικά και για μηχανικούς…!

The Poors

Την ίδια, σχεδόν, εποχή που μεσουρανούσαν οι Doors, ένα άλλο μεγάλο συγκρότημα έκανε την εμφάνισή του στην άλλη άκρη του Ατλαντικού.
Πίσω δεξιά Σαμαράς, αριστερά μπροστά Γιωργάκης, πίσω αριστερά Βενιζέλος, δεξιά μπροστά Κουβέλης.

ΠΗΓΗ

ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ

More PowerPoint presentations from almirofistiki

Η ζυγαριά