from WordPress http://ift.tt/2bB76Fz
via IFTTT
Λίμνη Παμβώτιδα Ιωάννινα
Πριν από 2 ώρες
ΑΛΜΥΡΟ ΦΙΣΤΙΚΙ
ΤΟ ΑΛΜΥΡΟ ΦΙΣΤΙΚΙ ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΕ ΣΕ ΝΕΑ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ. ALMIRO FISTIKI HAS MOVED TO A NEW DOMAIN.
ΤΟ ΑΛΜΥΡΟ ΦΙΣΤΙΚΙ ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΕ ΣΕ ΝΕΑ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ. ALMIRO FISTIKI HAS MOVED TO A NEW DOMAIN.
Μετά τα ΠΑΛΛΟΜΕΝΑ ΠΕΗ ήρθε η ώρα των… ΑΚΙΝΗΤΩΝ ΦΕΡΕΤΡΩΝ!!!!!!
Ναι, καλά διαβάσατε!
Μετά τον μαλάκα τον Φαμπρ, μάς φέρνουν τώρα την ηλίθια την Όνο. Πάλι τέχνη θα μάς κάνουν! Αυτή τη φορά η Όνο θα χρειαστεί 100 φέρετρα για την τέχνη της! Ω, πόσο τυχεροί θα πρέπει να αισθανόμαστε!!!
Λένε ότι υπάρχει χορηγός (γραφείο τελετών) που θα «βάλει» τα 100 φέρετρα. Να το δούμε αυτό.
Αλλά και πάλι, έχουμε ζήσει πολλές φορές στο παρελθόν, περιπτώσεις που υπήρχε χορηγός, αλλά το Υπουργείο Πολιτισμού (ή η ανάλογη κάθε φορά δημόσια υπηρεσία) έσκαγε ωραία εκατομμυριάκια (για αμοιβές, έξοδα παραστάσεως κλπ).
Είστε πεπεισμένοι ότι δεν θα πληρώσουμε δεκάρα από την κρατική τσέπη γι αυτή την αηδία; Εγώ όχι.
Αλλά κι έτσι να είναι (να υποθέσουμε ότι εμείς, ο λαός, δεν θα επιβαρυνθεί ούτε ένα ευρώ) ποιος τους είπε ότι έχουμε ανάγκη τέτοια τέχνη;
Και τελικά… Ποιος διαλέγει αυτούς τους αστείους (τους Φαμπρ και τις Όνο); Ποιος έχει αυτές τις ωραίες ιδέες;
Ποιος τους είπε ότι ψοφάμε για (τέτοιου είδους) τέχνη;
Και πολύ περισσότερο (αν ξοδέψουμε, τελικά, χρήματα) ποιος είναι αυτός που αποφασίζει να ξοδέψει τα ωραία (και λιγοστά) λεφτουδάκια μας σε τέτοιες μαλακίες;;;;;;;
Δεν υπάρχουν άλλοι τρόποι να ξοδευτούν; Σε γάζες και οινόπνευμα, ας πούμε, που δεν έχουν στα νοσοκομεία μας; Μας περισσεύουν και δεν ξέρουμε τι να τα κάνουμε;
Στη μαλάκω πάνε να δώσουν;;;;;;;;;;;
Σε άλλη χώρα (που υποθετικά θα είχαν τη δική μας δεινή οικονομική κατάσταση) ιθύνοντες που θα εξέφραζαν τέτοιες ηλίθιες και σπάταλες ιδέες, θα είχαν πάει φυλακή!!!!
Αφού ΟΛΟ το καλοκαίρι το παιδεύαμε, κάθε μέρα βρίσκαμε και μία νέα ιδέα, κάναμε μία αναγγελία, ανακαλύπταμε μια ευφυή λύση, φέρναμε μία μικρή ή μεγαλύτερη αλλαγή ….
… τελικά ήρθε το τέλος του καλοκαιριού για να κατεβάσουμε ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΑ ΙΔΕΑ και να δώσουμε την μία και τελική λύση!!!!!!!!
Ή μήπως… ΧΑΡΙΣΤΙΚΗ ΒΟΛΗ;;;
Υ.Γ.1 Και πόσο μακάκες πρέπει να αισθάνονται αυτοί που έφτυσαν αίμα, ίδρωσαν και κουράστηκαν για να περάσουν (και μάλιστα πρώτοι ή με υψηλή βαθμολογία) σήμερα, χτες, με το ισχύον σύστημα;;;
Υ.Γ.2 Και, ειλικρινά, πόσοι Έλληνες πιστεύουν, με το χέρι στην καρδιά, ότι (αν τελικά γίνει και ισχύσει) θα γίνει σωστά και θα είναι προς το καλύτερο;
Υ.Γ.3 Αυτό το «χωρίς εξετάσεις στα Πανεπιστήμια» το έχουμε ξαναζήσει εμείς οι παλιοί… Το 1977 (πολύ λίγοι θα το θυμούνται αυτό) όταν εφαρμόστηκαν για πρώτη φορά οι εισαγωγικές εξετάσεις για το Λύκειο!!! Ναι, καλά ακούσατε, παραξενεύεστε γιατί δεν το προλάβατε ή δεν το θυμάστε οι περισσότεροι… Δίναμε ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΕΣ εξετάσεις (όπως οι μετέπειτα πανελλήνιες) ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΥΜΕ ΣΤΟ ΛΥΚΕΙΟ, γιατί μετά «θα μπαίναμε ελεύθερα στο Πανεπιστήμιο»!!! Έτσι ήταν το σχέδιο και η εξαγγελία! Γράψαμε λοιπόν από το Γυμνάσιο προς το Λύκειο-Πανεπιστήμιο. Και περάσαμε… όλοι! (άψογο σύστημα!
Σημείωση: είχαμε γράψει ΚΑΙ εξαγωγικές/απολυτήριες στο Γυμνάσιο (για να πάρουμε απολυτήριο Γυμνασίου!!!) ΠΡΙΝ γράψουμε ξανά εισαγωγικές για το Λύκειο!!!!!!!!. Δηλαδή, για να το κάνω πιο ξεκάθαρο: εμείς τα 15χρονα (κι όχι 18χρονα!) το 1977 δώσαμε ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ εξετάσεις μέσα στο καλοκαίρι: Μία για να ΒΓΟΥΜΕ από το Γυμνάσιο και μία για να ΜΠΟΥΜΕ στο Λύκειο (και συνεπώς «ελεύθερα» στο Πανεπιστήμιο στη συνέχεια). Όσοι είναι της «κλάσης του ’80» θα το θυμούνται, γιατί το έζησαν, και θα με συνδράμουν… (Για να το κάνω και πιο δραματικό, κάποιοι είχαμε δώσει και εξετάσεις για να ΜΠΟΥΜΕ στο Γυμνάσιο!!!)
Υ.Γ.4 Από το 1980 (και τις πρώτες Πανελλήνιες) πόσες φορές άλλαξαν τα πράγματα; Το «κλασσικό» και το «πρακτικό», το «Γενικό» και το «Τεχνικό», το «Θεωρητικό» και το «Θετικό»;;; Τα %$#^ του Καράμπελα και το &$&%$ της Χάϊδως!!! Μετά, οι κατευθύνσεις, οι δέσμες, οι συγκλίνουσες και αποκλίνουσες, οι κατηγορίες, οι ομάδες, του τράγου τα κέρατα!
Πόσες φορές άλλαξαν; Γιατί καθένας που έπαιρνε την καρέκλα έπρεπε σώνει και καλά να αλλάξει και κάτι; Για να μείνει στην Ιστορία; Σαν αναμορφωτής της Παιδείας μας; Γιατί όλοι κατέστρεφαν και δεν δημιουργούσαν; Γιατί 40 χρόνια μετά, διαπιστώνουμε ότι όλα ήταν και είναι λάθος; Γιατί όλοι κατέστρεφαν και δεν δημιουργούσαν!
Γιατί κάθε χρονιά (ή το πολύ κάθε δύο χρονιές) αλλάζουμε το σύστημα; Άρα ήταν λάθος το πριν. Και αφού το αλλάζουμε τώρα (επειδή ήταν λάθος το πριν δύο χρόνια) γιατί θα μας το αλλάξει ο επόμενος σε δύο χρόνια; Γιατί – απλά – ήταν λάθος ΚΑΙ η αλλαγή που κάνουμε σήμερα. Άρα, αφού θα μας το αλλάξει ο επόμενος, ας μη το αλλάξουμε σήμερα. Ή, μήπως, «αφού θα μας το αλλάξει ο επόμενος, ας το αλλάξουμε κι εμείς σήμερα»;;; (το τελευταίο σκεπτικό είναι και το πιο πικρό και άθλιο…).
Ε, άσ’ το το «τιμημένο» και μη το «τιμάς» άλλο πια! Αρκετοί πέρασαν και αρκετά το «τίμησαν» (ασέλγησαν πάνω του)! Αφού δεν φτιάχνει με τίποτα, αφού δεν ξέρεις να το φτιάξεις, άσ’ το έτσι όπως είναι. Γιατί… θα το «τιμήσεις» χειρότερα!!!!!!!
Κι έρχεσαι και κάνεις τον απολογισμό: Τι άλλαξε τα 40 τελευταία χρόνια; Τι βελτιώθηκε; Πόσο προοδεύσαμε; Πόσο καλύτερους επιστήμονες παραγάγαμε;;;;;;;
Ο σπουδαίος Θεσσαλονικιός πεζογράφος, μεταφραστής, δημοσιογράφος, διευθυντής εφημερίδων κλπ, Γιώργος Σκαμπαρδώνης, γελοιοποιεί τις ηλιθιότητες της περιθωριακής φυλλάδας «ΑΥΓΗ», για τους Ολυμπιονίκες, με ένα εκπληκτικό άρθρο. Απολαύστε το:
Μετά από τρίμηνο ταξίδι, το πλοίο αράζει σε κάποιο λιμάνι. Το πρώτο μέλημα του καπετάνιου, μετά από πολύ καιρό αγαμίας, είναι να πάει σε κάποιο «σπίτι».
Βρίσκει ένα κυριλέ με όμορφες κοπέλες, μπαίνει μέσα και επιλέγει μια θεογκομενάρα. Την ανεβάζει τρέχοντας στο δωμάτιο βγάζοντας βιαστικά τα ρούχα του.
Την ξαπλώνει στο κρεβάτι και αρχίζει να της κάνει άγριο και αχαλίνωτο σεξ.
Κατά τη διάρκεια που έκαναν έρωτα, ο ναυτικός βλέπει τα δαχτυλάκια των ποδιών της κοπέλας να μαζεύονται και να τεντώνουν ρυθμικά και πλήρως συντονισμένα με τις κινήσεις του.
Δεν έδωσε προσοχή, αλλά όταν τελείωσαν, κυριευμένος από περιέργεια της λέει:
– «Με συγχωρείς αν γίνομαι αδιάκριτος, αλλά είμαι ναυτικός πάνω από 20 χρόνια, και έχω επισκεφθεί πολλά μπουρδέλα, σε διάφορες χώρες, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω αυτό το βίτσιο που έχεις, με τα δαχτυλάκια των ποδιών.»
– «Θα σου πω» αποκρίνεται εκείνη.
«Κάνω πάνω από 10 χρόνια αυτό το επάγγελμα…αλλά πρώτη φορά με παίρνουν με καλσόν»
Follow Us:
Twitter Facebook RSS